Είναι θυμωμένος ο κ. Τσίπρας. Είναι θυμωμένος με τον κορωνοϊό, τα ελληνοτουρκικά, τα κανάλια και τον Μητσοτάκη. Μπορεί να του φταίει και ο Σκουρλέτης ή ο Τσακαλώτος. Ο θυμός δεν κάνει διακρίσεις. Οταν ξεχειλίσει, σαρώνει ό,τι συναντήσει στο πέρασμά του. Οταν είσαι τόσο θυμωμένος, δεν σε ενδιαφέρει ποιος σε ακούει και αν θα καταλάβει τι του λες και για ποιον λόγο έχεις θυμώσει. Σε ενδιαφέρει να φωνάξεις, να ξαλαφρώσεις από τον θυμό σου. Αλήθεια, σε ποιον απευθυνόταν όταν γεγωνυία τη φωνή αποκάλεσε τον κ. Μητσοτάκη ως «τον μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα» επειδή υποσχέθηκε ανάπτυξη και έφερε «υπανάπτυξη». Πόσο πλούσια ακούγεται αυτή η λέξη με τη φωνή του Τσίπρα. Σε ποιους απευθυνόταν, λοιπόν; Μάλλον όχι στους ψηφοφόρους του κ. Μητσοτάκη. Υποθέτω ότι δεν έχει την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα πείσει και όσους δεν ψήφισαν Μητσοτάκη, αλλά δεν ψήφισαν ούτε τον ίδιο. Απευθυνόταν στους ψηφοφόρους του και τους εκπροσώπους τους, τους βουλευτές του που τον καταχειροκρότησαν. Και αυτό τον κάνει να θυμώνει ακόμη περισσότερο. Από εκεί που μέχρι πέρυσι μιλούσε νομίζοντας πως ολόκληρος ο ελληνικός λαός κρέμεται από τα χείλη του, σήμερα του έχουν μείνει μόνον όσοι στις δημοσκοπήσεις δηλώνουν ότι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά έχει η δημοκρατία, θα μου πείτε. Και τώρα που έχει αρχίσει να την καταλαβαίνει, το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος. Η μνήμη του μπορεί να μην είναι βαθιά, όμως μέχρι το 2009 φτάνει. Και δεν μπορεί να μη σκέφτεται το ποσοστό που είχε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές τότε και πώς μέσα σε λίγα μόλις χρόνια κατέρρευσε στα όρια της ανυπαρξίας. Το ΠΑΣΟΚ, που κυριάρχησε στο πολιτικό τοπίο της Μεταπολίτευσης, που οργάνωσε μηχανισμούς και εκπαίδευσε στελέχη εξουσίας. Ο,τι δεν πρόλαβε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν πρόλαβε επειδή μέσα στα τέσσερα χρόνια που του δόθηκε η ευκαιρία να το κάνει, κατέβαινε δυο δυο τα σκαλοπάτια της απογοήτευσης. Μπορεί να μην έχει να αντιμετωπίσει το παγόβουνο των μνημονίων που βύθισαν τον «Τιτανικό» του ΠΑΣΟΚ, έχει όμως να αντιμετωπίσει κάτι χειρότερο. Και αυτό είναι η αδιαφορία. Οταν μιλάει ο κ. Τσίπρας δεν ενδιαφέρονται να τον ακούσουν παρά μόνον όσοι ενδιαφέρονταν να τον ακούσουν και πριν μιλήσει. Θα συνεχίσουν να ενδιαφέρονται μέχρι να βρουν κάτι πιο ενδιαφέρον.
Αισθάνεται ανασφαλής και οχυρώνεται πίσω από τον θυμό του. Στο κάτω κάτω, ως θυμωμένος κέρδισε τις εκλογές του 2015, ως θυμωμένος κυβέρνησε και θυμωμένος έχασε τις εκλογές το 2019. Και συνεχίζει να είναι θυμωμένος. Σκέφτομαι μόνο το ψυχικό δράμα όσων έφυγαν από το ορφανοτροφείο της Κεντροαριστεράς, ελπίζοντας πως στον ΣΥΡΙΖΑ θα βρουν την ανάδοχη οικογένεια που θα φροντίσει να τους σπουδάσει.
Ο θυμός του κ. Τσίπρα
2' 3" χρόνος ανάγνωσης
