Οσοι, όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, επικαλούνται την παράδοση της ανανεωτικής Αριστεράς, που δεν ήταν αρχηγική, ποιο κόμμα νοσταλγούν; Νοσταλγούν μήπως τον προ Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ – ένα μικρό, πλην καθαρό κομματίδιο, που θύμιζε περισσότερο καπνιστική λέσχη ισόβιων συνδικαλιστών;
Ο Τσακαλώτος και οι αυτόκλητοι λειψανοφύλακες του «ριζοσπαστικού χαρακτήρα» της Αριστεράς που έχουν συσπειρωθεί γύρω του, καταβρέχουν τον Τσίπρα. Δεν θέλουν όμως –ούτε θα μπορούσαν– να τον ανατρέψουν. Ανευ Τσίπρα, το κόμμα θα απέμενε σαρανταποδαρούσα χωρίς κεφάλι.
Οι παλιοί θέλουν μόνο να τον κηδεμονεύσουν – να μην τον αφήσουν να πασοκοποιήσει το μαγαζί και να το διοικεί με τους τριανταπεντάρηδες που ο ίδιος ανέδειξε. Με όρους πολιτικής βιοτεχνολογίας, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό: Σαράντα κουρασμένα πόδια σέρνουν και σέρνονται από ένα αναντικατάστατο κεφάλι.
Στέντωρ