Το 2012 ο Σάκης Ρουβάς δεν τρόμαξε καθόλου. Δεν τον τρόμαξε η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Τον τρόμαξε, είχε πει, «ο τρόπος που χειραγωγούν τον κόσμο οι πολιτικοί». Ηταν αυτή μια δήλωση σκόπιμης συμπάθειας προς τη Χρυσή Αυγή; Ηταν μάλλον η τσίχλα της αντισυστημικής κοινοτοπίας, που τότε βρισκόταν στα περισσότερα στόματα. Της κοινοτοπίας που είχε αρχικά τυλίξει τους νεοναζί σε ένα νέφος υποθαλπτήριας συγκατάβασης. Μόνο η πολακική κρεατομηχανή θα μπορούσε να αλέσει τον Σάκη με άλλους ομότεχνούς του που όντως συνειδητά είχαν στηρίξει τη Χρυσή Αυγή ή είχαν κιόλας μετατρέψει τις πίστες τους σε φιδοτροφεία. Η εξώδικη αντιπαράθεση του Ρουβά με τον Πολάκη ήταν αναμενόμενη. Η δημιουργία ενός κοντράστ με τον αστέρα της λούμπεν αψύτητας είναι απόδειξη του επαγγελματισμού του παρ’ Ηρωδείω διασκεδαστή. Απόδειξη ότι ξέρει πάντα πού να παρκάρει τη φήμη του.
Στέντωρ