Η Ελλάδα είναι μια ευρωπαϊκή χώρα και τη θέση αυτή δεν την αμφισβητεί κανένας. Δεν είναι μόνο ζήτημα γεωγραφίας, αλλά και συνθήκης πολιτικής ύπαρξης της νεότερης Ελλάδας από το 1830. Η χώρα ήταν ακόμα και τότε στην ιδεολογική αβανγκάρντ του μετασχηματισμού της Ευρώπης και, παρά τα προβλήματά της, παραμένει εκεί. Ωστόσο, ο εγκλωβισμός σε ένα στενά ευρωκεντρικό ή δυτικοκεντρικό τρόπο ερμηνείας των γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αδικεί μια άλλη πτυχή της ελληνικής Ιστορίας.
Ο ελληνισμός βρισκόταν πάντα ανάμεσα σε δύο κόσμους, με τις ιδιαιτερότητές του. Για δεκαετίες, είτε λόγω του σιδηρού παραπετάσματος που χώριζε όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά και την περιφέρειά της, σε δύο μπλοκ, η Ελλάδα είχε ελαχιστοποιήσει τις σχέσεις της με την ευρύτερη περιφέρεια, από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, παρά πρόσκαιρες επιμέρους επιλογές με αυξομειούμενο πολιτικό βάθος.
Η σχέση με το Ισραήλ είναι στην πραγματικότητα μια νέα σχέση που διευκολύνεται από το δημοκρατικό βάθος των δύο χωρών και τη γεωπολιτική συγκυρία. Υπάρχουν, ωστόσο, χώρες με τις οποίες η Ελλάδα έχει δεσμούς ιστορικούς αιώνων, όπως η Αίγυπτος, αλλά και κράτη, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία που θα είναι σημαντικοί παράγοντες και στις επόμενες δεκαετίες.
Αυτή η εγγύτητα, που δεν περνάει μόνο μέσα από τη γεωγραφία και την προβολή ισχύος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ή την πολιτική συνεργασία, αλλά περιλαμβάνει πολιτισμικές αναφορές με την ευρεία έννοιά τους, καθιστούν την Ελλάδα χώρα με γεωπολιτική σημασία αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους της. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει συνδετικό κρίκο της Ε.Ε. με μια περιοχή στην οποία η Ευρώπη έχει ισχυρότατα συμφέροντα ασφαλείας, όχι με την παραδοσιακή αποικιοκρατική αντίληψη που κάποιοι φαντασιώνονται και προωθούν, αλλά με την έννοια του ενεργού δρώντος.
Το μέλλον της Ε.Ε. στον 21ο αιώνα δεν περνάει από τις μητροπόλεις της Ευρώπης και τις λεπτές εσωτερικές ισορροπίες ανάμεσα σε κόμματα που ιδρύθηκαν τον 19ο αιώνα. Περνάει από την ενεργό συμμετοχή της στη λήψη αποφάσεων που θα καθορίσουν τις παγκόσμιες ισορροπίες. Η Ανατολική Μεσόγειος είναι ένα από τα σημεία που θα καθορίσουν αυτές τις ισορροπίες και η μόνη χώρα που μπορεί να κάνει την E.E. καθοριστικά επιδρώσα στην περιοχή, είναι η Ελλάδα.