Αρκεί να σκεφτείς ότι μέχρι πριν από μία ή δύο δεκαετίες σε πολλές πολυκατοικίες της Αθήνας απαγορεύονταν τα κατοικίδια, για να αναγνωρίσεις πως κάποια πρόοδος υπήρξε έκτοτε. Σήμερα, αν δεν κάνω λάθος, δεν επιτρέπεται κανονισμός πολυκατοικίας να απαγορεύει τα κατοικίδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα αταβιστικά αντανακλαστικά έχουν εκλείψει. Στα χρόνια της αστυφιλίας, όταν μεγάλες μερίδες των πληθυσμών της υπαίθρου στεγάστηκαν στα τσιμεντένια κουτιά των μεγάλων πόλεων, θεώρησαν ότι η κεντρική θέρμανση τους γλίτωσε από το μαγκάλι και η ζωή στο διαμέρισμα τους γλίτωσε από τη συνύπαρξη με τα ζωντανά. Εδώ δεν χρειάζονταν σκύλους για την προστασία τους ούτε γάτες για να καθαρίζουν τον τόπο από ποντίκια και φίδια. Η κατάσταση άλλαξε όταν η ελληνική κοινωνία προσέγγισε τα ήθη των Ευρωπαίων, για να διαπιστώσει ότι εκεί η συνύπαρξη με το κατοικίδιο ήταν απαραίτητο στοιχείο της αστικής ζωής. Επειδή ο εξευρωπαϊσμός έγινε σε βραχύ χρονικό διάστημα, η αλήθεια είναι ότι η σχέση παρέμεινε εν πολλοίς προσχηματική. Αγόραζαν υπέροχα πλάσματα τα οποία δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν. Θα μου πείτε, οι περισσότεροι δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τα παιδιά τους. Οταν κουράζονταν, τα εγκατέλειπαν στο έλεος του δρόμου. Οπως εγκαταλείπουν, τηρουμένων των αναλογιών, και τα παιδιά τους. Εξ ου και ο πληθυσμός των αδέσποτων. Και πάλι αν δεν κάνω λάθος, η Αθήνα είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με αδέσποτους σκύλους και κεραμιδόγατους.
Ας μην επαναλάβω το κοινότοπον. Οι δύο τύποι που κακοποίησαν τις τελευταίες ημέρες τους ταλαίπωρους σκυλάκους στην Κρήτη δεν διαφέρουν από τον οποιονδήποτε βιαστή. Ή τον διαρρήκτη που δεν αρκείται στη λεία του, αλλά θέλει να κακοποιήσει και κάποιο θύμα για να αισθανθεί ότι έχει το πάνω χέρι. Ομως, όσοι νόμοι και αν ψηφιστούν, δεν πρόκειται να εξαφανίσουν τους βιαστές. Το ερώτημα είναι σε ποιο κοινωνικό περιβάλλον διαπράττεται το έγκλημα. Οχι, μην ανησυχείτε, δεν λέω ότι φταίει η άτιμη κοινωνία που ο διεστραμμένος τύπος πήγε να ευνουχίσει τον σκυλάκο. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε την παιδική του ηλικία για να βρούμε ελαφρυντικά. Αυτός το έκανε επειδή πίστευε ότι οι σπαρακτικές υλακές του ζωντανού δεν θα τραβούσαν την προσοχή κανενός. Θα τις θεωρούσαν φυσιολογικές. Εχω έναν γείτονα ο οποίος αφήνει τον σκύλο του στο μπαλκόνι ολόκληρο Σαββατοκύριακο. Ο κακομοίρης ξεσηκώνει τον κόσμο, αλλά κανείς δεν δίνει σημασία.
Αυτές τις σκέψεις μού υπαγόρευσε η Αυτού Μεγαλειότης Λουδοβίκος ο Ξανθός διά χειρός Χρόνη του Γκρίζου, επίλεκτοι κεραμιδόγατοι που με φιλοξενούν στα ανάκτορά τους. Και κατέληξαν: «Οταν γαβγίζει ο σκύλος, κάτι δεν πάει καλά. Ή το βάζεις στα πόδια ή, αν είσαι δίποδο, πας να δεις τι συμβαίνει».
Οταν γαβγίζει ο σκύλος
2' 3" χρόνος ανάγνωσης
