«Εχει αλλάξει η Τουρκία τα τελευταία χρόνια, δεν είναι πια αυτή που ξέραμε».|Το ακούς αυτό συχνά – ιδίως αφ’ ότου το πλεούμενο-φερετζές των σχεδίων του Ερντογάν ξαναβγήκε παγανιά γύρω από το Καστελόριζο.|Εγκριτοι σχολιαστές, αλλά και ανυπόκριτοι παπαγάλοι το «διαπιστώνουν» και το διατυπώνουν ωσάν να ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας.|Ειρωνεύομαι, διότι ακούγοντάς τους|(τους «εγκρίτους» εννοώ, οι άλλοι απαλλάσσονται – ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος),|αναρωτιέμαι σε τι έχει άραγε αλλάξει η Τουρκία που γνωρίζαμε.|Εκτός αν εννοούν ότι έχει «αλλάξει» αυτό που για ένα μικρό διάστημα στις αρχές του νέου αιώνα, υποκρινόταν η Τουρκία ότι είναι:|μια «ευρωπαϊκή χώρα, που επιθυμεί να μετάσχει ισότιμα στην ευρωπαϊκή οικογένεια» κλπ κλπ καλαμπούρια,|τα οποία μόνο εμείς σπεύσαμε να υποστηρίξουμε, γιατί μας συνέφερε,|αλλ’ ουδείς άλλος ευρωπαίος, που στην καλύτερη περίπτωση έβλεπε ότι είναι μια προοπτική για ποοολύ μακρά πορεία σε πεδία δύσβατα, αν όχι και ναρκοθετημένα από χέρι.|Οπερ και απεδείχθη λίαν συντόμως.|Διότι κατά τα άλλα, η Τουρκία είναι μια σοβαρή και άκρως συνεπής χώρα όσον αφορά τις εθνικές της επιδιώξεις,|που ξέρει μάλιστα να σχεδιάζει από πολύ νωρίς τις κινήσεις της και να έχει ιώβεια υπομονή, όσα χρόνια κι αν χρειαστεί να περιμένει.|Καραδοκεί παγίως η Τουρκία, το έχω ξαναγράψει, είναι με τα σχέδιά της έτοιμα από πολλά χρόνια πριν,|και περιμένει πότε εμείς οι αλαφροΐσκιωτοι και κοπαναεριτζήδες θα διαπράξουμε το επόμενο χοντρό σφάλμα εις βάρος της μοίρας μας,|ώστε να σπεύσει να επωφεληθεί, βρίσκοντάς μας σε αδυναμία.|Πόσες φορές εδώ κι έναν αιώνα δεν έγινε το ίδιο πράγμα;|Είτε υπό σουλτανικό καθεστώς είτε υπό κεμαλικό, είτε ανοιχτά δικτατορικό, είτε με μπούργκα «σοσιαλδημοκρατικό» (α λα Ετζεβίτ), είτε «δημοκρατικό» α λα Ερντογάν;|Αυτό που ζούμε σήμερα είναι η αποκορύφωση μιας φάσης που άρχισε πριν από τέσσερα χρόνια,|όταν η Τουρκία βεβαιώθηκε ότι είχε προχωρήσει αρκετά η κατάπτωση της Ελλάδας, των ενόπλων της δυνάμεων αποδυναμωμένων επίσης λόγω Κρίσης και ιδρυτικής του κράτους αναποτελεσματικότητας.|Δεν άλλαξε λοιπόν η Τουρκία, κύριοι «έγκριτοι»·|το θέμα είναι ότι εμείς δεν λέμε ν’ αλλάξουμε.|Και να αντιμετωπίζουμε τη γείτονα με τη σοβαρότητα που απαιτείται, σχεδιάζοντας εγκαίρως και κυρίως φροντίζοντας να αποκλείουμε, κατά το δυνατόν, καταστάσεις αυτοχειρίας όπως αυτή στην οποία βρεθήκαμε το 2009.|Συνελόντι ειπείν: Η Τουρκία είναι σοβαρή και ίδια. Η Ελλάς, το δεύτερο. l
Πριν προχωρήσω σε κάτι ελαφρύτερο, θα ήθελα να επισημάνω πόσο και πώς η αφρίζουσα ελληναριστεροσύνη εκτιμά εργάτες της ενημέρωσης που τολμούν|και αντέχουν!|να εκτίθενται καθημερινά, δεκαετίες τώρα, διατυπώνοντας με παρρησία τη γνώμη και τη σκέψη τους γύρω από τα θέματα της επικαιρότητας.|Η Ιωάννα Μάνδρου και, πολύ πιο επώδυνα, ο Αρης Πορτοσάλτε δοκίμασαν ξανά την αφρίλα|–με το αρχικό Κ στη διάθεσή σας–|των τρωκτικών των υπονόμων είτε του διαδικτύου είτε της μαύρης κουκούλας και της κατάμαυρης μπογιάς στους τοίχους της οικογενειακής εστίας.|Το Ηθικό Πλεονέκτημα υπήρξε κάποτε. Απέπτη εκείνο· τώρα ζούμε την αφρίλα των υπονόμων.|Αλλά οι «ηγεσίες» τους αισθάνονται τεφάλ. l
«Να προχωρήσει η Ελλάδα στην ανακήρυξη των 12 μιλίων θαλάσσιας ζώνης των νησιών» ζήτησε από την κυβέρνηση ο Τσίπρας.|Ζητάει δηλαδή να γίνουμε υπαίτιοι πολέμου.|Διότι η ανακήρυξη 12 μιλίων εκ μέρους μας είναι για την Τουρκία Casus Belli – κάτι που καταφανώς επιθυμεί και ψάχνει ο Ερντογάν.|Tώρα σοβαρά, κάτι τέτοια θέλει και τα λέει ο Τσίπρας ή του ξεφεύγουν;|Αλλά τι λέω. Αφού το ίδιο κάνει.