Πρώτα ο πρόεδρος τον δικαιολόγησε. Και μετά τον παρέπεμψε στο αδοκίμαστο όργανο κομματικού σωφρονισμού. Μόνη η παραπομπή ερμηνεύτηκε, λόγω της παρθενικότητάς της, ως παραδειγματική αποδοκιμασία. Η αψύτητα αποψιλώνεται, έλεγαν.
Η ανακοίνωση όμως που ακολούθησε της προσαγωγής Πολάκη ενώπιον του διμελούς συριζοδικείου –Τζανακόπουλος και Γεροβασίλη– δεν ήταν απλώς απαλλακτική. Αφηρώιζε τον κατηγορούμενο ως θύμα της κυβερνητικής προπαγάνδας, που, για να αποπροσανατολίσει από τις αποτυχίες της, τον στοχοποιεί. Και προφανώς τον εξαναγκάζει να αυτοφωτογραφίζεται πίνοντας ρακές.
Αυτή η τακτική διαχείρισης του προβλήματος –άντε το μαλώνω, το μαλώνω, άντε κι ύστερα το μετανιώνω– δεν αποκαλύπτει τόσο τον τύπο που απο-χαλινώνεται, όσο αυτόν που τον αποχαλινώνει.
Στέντωρ