Ομπάμα – Μπάιντεν, δύο κρίσεις δρόμος

Ομπάμα – Μπάιντεν, δύο κρίσεις δρόμος

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από τις λίγες αναφορές του Μπαράκ Ομπάμα στο βιβλίο του –7 σελίδες σε σύνολο 700, που δεν καλύπτουν όμως παρά το πρώτο έτος της ελληνικής κρίσης χρέους, καθώς ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ έχει πολλά ακόμη να πει– είναι εμφανές ότι η Ελλάδα δεν βρισκόταν ψηλά στην ατζέντα του. 

Οπως όμως συμβαίνει στην πολιτική, αυτό συνέβη ως αποτέλεσμα των εξελίξεων. Ο ίδιος παραδέχεται ότι η Ελλάδα έγινε προτεραιότητα για την προεδρία του όταν η κρίση απείλησε το οικοδόμημα της Ευρωζώνης. Οπως το θέτει χαρακτηριστικά, «κατάλαβα ότι η ελληνική κρίση χρέους ήταν ένα γεωπολιτικό πρόβλημα όσο ήταν και ένα διεθνές χρηματοοικονομικό πρόβλημα, καθώς εξέθετε τις εγγενείς αντιφάσεις στην καρδιά της ευρωπαϊκής ενοποίησης».

Θα πρέπει να περιμένουμε τους επόμενους τόμους της αυτοβιογραφίας του για τη συνέχεια, και ιδιαίτερα για το πώς προσέγγισε το απόγειο της κρίσης το 2015, αλλά ο Ομπάμα τονίζει ότι ήδη από το 2010 έβλεπε την κρίση στην Ελλάδα ως γεωπολιτικό πρόβλημα. 

Η συνεισφορά του στη λύση σταθεροποίησε γεωπολιτικά την περιοχή μας και διαμόρφωσε τις συνθήκες για μια στενότερη συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ, παρά τον συγκρουσιακό χαρακτήρα που έφερε η τελευταία στις διατλαντικές σχέσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ως υποψήφιος πρόεδρος, και ο Τζο Μπάιντεν τόνισε τον ηγετικό ρόλο που είχε στον χειρισμό της ελληνικής κρίσης στην κυβέρνηση Ομπάμα, ενώ ήδη από το 2011 ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας τού τότε αντιπροέδρου και επόμενος –όπως όλα δείχνουν– υπουργός Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν δήλωνε ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν την Ελλάδα στις προσπάθειες που καταβάλλει και στα δύσκολα μέτρα που εφαρμόζει, σημειώνοντας ότι η ελληνική οικονομία αποτελεί «αναπόσπαστο τμήμα της ευρωπαϊκής οικονομίας».  

Ηταν οι ημέρες που στην Ευρωζώνη επικρατούσε η τιμωρητική τάση της Παλαιάς Διαθήκης, την οποία στηλιτεύει στο βιβλίο του ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, όταν οι Ευρωπαίοι ηγέτες απέφευγαν να εστιάσουν στις ευθύνες των δικών τους τραπεζών ή όταν, όπως περιγράφει ο ίδιος, Ευρωπαίοι αξιωματούχοι σχολίαζαν μεταξύ τους στην τουαλέτα, στο διάλειμμα μιας συνόδου του G8, ότι «αυτοί (σ.σ.: οι Ελληνες) δεν σκέπτονται σαν εμάς». Οπως παρατηρεί, σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ολλανδία, «η συζήτηση για την Ελλάδα μερικές φορές ξέφευγε από την αποδοκιμασία των πολιτικών της ελληνικής κυβέρνησης σε μια ευρύτερη καταδίκη του ελληνικού λαού».

Ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν είχε αρκετή επιρροή για να επιβάλει μια μόνιμη λύση στα προβλήματα της Ευρώπης. Οπως γράφει, «αρκεστήκαμε να βοηθήσουμε στην παροδική απενεργοποίηση ακόμη μιας ωρολογιακής βόμβας», όπως χαρακτηρίζει το πρώτο μνημόνιο και τη συμφωνία για ένα τείχος προστασίας που ήρθε στα τέλη το 2010. 

Σήμερα, η Ευρωζώνη έχει κάνει σημαντικά βήματα και η ελληνική κρίση αποτελεί παρελθόν, αλλά οι γεωπολιτικές προκλήσεις της Τουρκίας στην περιοχή μας απειλούν να ξαναδοκιμάσουν όχι μόνο τη συνοχή της Ευρώπης, αλλά και τα αντανακλαστικά λίγο-πολύ της ίδιας ομάδας Αμερικανών αξιωματούχων που έσωσε την παρτίδα πριν από λίγα μόλις χρόνια.

* Η κ. Κατερίνα Σώκου είναι Nonresident Senior Fellow στο Atlantic Council.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή