Το ’χει η εποχή ή οι ελλειπτικές συντακτικές δομές των κοινωνικών δικτύων κυριάρχησαν στον δημόσιο διάλογο με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε; Αντιγράφουμε από τη χθεσινή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ: «Ο κ. Γεραπετρίτης, κακοποιώντας κάθε έννοια λογικής, την ώρα που η διαθεσιμότητα ΜΕΘ στη Θεσσαλονίκη βρίσκεται στο 99%, ισχυρίστηκε ότι, αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ, θα είχαμε περισσότερες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές. Η τυμβωρυχία και η προσβολή της κοινωνίας δεν περιορίζεται στις καθημερινές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών όπως ο κ. Γεραπετρίτης ή ο κ. Γεωργιάδης. Αποτελεί την επίσημη γραμμή της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη…» (24.11.2020).
Τι είπε στην πραγματικότητα ο υπουργός Επικρατείας; «Προφανώς θα θέλαμε να είχαμε και δύο και τρεις και πέντε χιλιάδες ΜΕΘ. Να έχουμε όμως υπόψη ότι οι ΜΕΘ δεν είναι η λύση. Θα πρέπει πρώτα να προφυλασσόμαστε οι ίδιοι ώστε να μη χρειάζεται να προσφεύγουμε σε αυτές τις Μονάδες. Εάν υποθέσουμε ότι είχαμε 5.000 ΜΕΘ, αυτό θα σήμαινε ότι θα είχαμε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό νεκρών. Διότι η θνητότητα μέσα στις ΜΕΘ είναι στο μισό. Σκοπός δεν είναι να αυξήσουμε εκείνους που μπαίνουν αλλά να μειώσουμε το φαινόμενο τηρώντας τα μέτρα…» (ΕΤ1 24.11.2020).
Να συμφωνήσουμε ότι ο κ. Γεραπετρίτης θα μπορούσε να είναι πιο ακριβής. Αντί να πει «αν είχαμε 5.000 ΜΕΘ», ορθότερο είναι «αν είχαμε 5.000 διασωληνωμένους». Αλλά κάθε εχέφρων κατάλαβε τι ισχυρίστηκε: η διασωλήνωση είναι το έσχατο και ανεπαρκές μέσο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Συνεπώς η αντιπολίτευση θα μπορούσε να χλευάσει την κυβέρνηση ως «ομάδα αρίστων»· αυτήν την ταμπέλα κολλάει ο ΣΥΡΙΖΑ στους σπουδαγμένους που κάνουν κάποιο λάθος, ακόμη και στην εκφορά του λόγου. Αλλά ποιος μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχει άνθρωπος στα συγκαλά του, που θα έλεγε ότι οι περισσότερες ΜΕΘ σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους;
Τα παραπάνω όμως δεν σημαίνουν ότι η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με τον αριθμό των ΜΕΘ και ίσως αυτό θέλησε να αποφύγει ο κ. Γεραπετρίτης. Εχουμε το χαμηλότερο ποσοστό ανά 100.000 κατοίκους σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη. Και όχι μόνο τώρα, επειδή την περασμένη δεκαετία σφίξαμε το ζωνάρι. Ο αριθμός ήταν μικρός ακόμη και την «επίχρυση εποχή», τότε που είχαμε τους περισσότερους αναλογικώς αξονικούς τομογράφους στον κόσμο.
Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι το εθνικό σύστημα υγείας είναι λειψό και ουχί ορθολογικώς οργανωμένο. Προτιμούμε να φτιάχνουμε ντουβάρια αντί ολοκληρωμένων νοσοκομείων. Σκορπάμε τα λίγα (ομολογουμένως) χρήματα, τα μέσα και το προσωπικό σε ελλιπείς οργανισμούς που βαφτίζουμε «νοσοκομεία» για να νιώθουν καλά –και προπαντός για να μη δημιουργούν προβλήματα– οι τοπικοί άρχοντες.
Μια τέτοιου τύπου κριτική θα ήταν εποικοδομητική αντί να εφευρίσκονται παραλογισμοί…