Οι πυρετώδεις εργασίες για την ανακατασκευή της λεωφόρου Συγγρού ήταν μια παράλληλη ιστορία της ειδησεογραφίας την άνοιξη του 1979, όταν η Αθήνα προετοιμαζόταν για την υποδοχή του Γάλλου προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Η Συγγρού μεταμορφώθηκε σε ενάμιση μήνα, βιαστικά αλλά θεαματικά, με σκληρή κριτική αλλά και αδημονία για το τελικό αποτέλεσμα. Τότε, έγινε μια λεωφόρος «ευρωπαϊκών προδιαγραφών», κατάλληλη να υποδεχθεί τον φιλέλληνα Γάλλο πρόεδρο και προσωπικό φίλο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και τους λοιπούς Ευρωπαίους αξιωματούχους που αναμένονταν για την υπογραφή της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Η Συγγρού απέκτησε εκείνες τις ημέρες τους φοίνικές της, νάνοι τότε, λίγο ψηλότεροι σήμερα, 40 χρόνια μετά. Απέκτησε και τις υπόγειες διαβάσεις και έγινε δρόμος ταχείας κυκλοφορίας. Το 1979 είχε ακόμη πολλά χέρσα οικόπεδα και σκόρπιες μονοκατοικίες ανάμεσα στα κτίρια γραφείων, το Ευγενίδειο Ιδρυμα, το Πάντειο, τις κλινικές και τα λίγα ξενοδοχεία. Το Ωνάσειο και το Ιντερκοντινένταλ χτίστηκαν την επόμενη δεκαετία. Μαζί με τη Συγγρού, αποκαταστάθηκε και το Ζάππειο με το μοναδικής αισθητικής νεοκλασικό Περιστύλιο όπου έγινε η υπογραφή της συνθήκης. Ο ίδιος ο Καραμανλής, καθώς είχε σηκώσει στους ώμους του όλη την ευθύνη της πρόσκλησης των επισήμων από την Ευρώπη, επιθεωρούσε τακτικά τις εργασίες. Ο Τύπος της εποχής κατέγραφε τις εξελίξεις.
Δεκαέξι χρόνια πριν, την άνοιξη του 1963, ένας άλλος Γάλλος πρόεδρος, ο στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ, έφτανε στην Αθήνα εν μέσω ενθουσιώδους υποδοχής. Τον υποδεχόταν και πάλι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν η Ελλάδα ήταν ήδη συνδεδεμένο μέλος από το 1962. Ο Ντε Γκωλ έφτασε στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού (που δεν ήταν «ευρωπαϊκών προδιαγραφών») και κινήθηκε μέσω Συγγρού προς την πλατεία Συντάγματος. Στο αεροδρόμιο τον είχε υποδεχθεί ο βασιλιάς Παύλος, η βασίλισσα Φρειδερίκη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η σύζυγός του, Αμαλία. Η Αθήνα βρισκόταν σε έναν πυρετό ανοικοδόμησης και πολιτικού αναβρασμού.
Οι αφίξεις των Γάλλων προέδρων, το 1963 και το 1979, μας δίνουν μια ευκαιρία να θυμηθούμε και να σκεφτούμε πολλά για την εν τω μεταξύ πορεία, τις αντιστοιχίες αλλά και το πόσα πολλά μεσολάβησαν ανάμεσα στον Ντε Γκωλ και στον Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Για την Ευρώπη και την Ελλάδα.