Εξαιρετικά σπάνιο, δυστυχώς, είναι το να ακουστεί εντός του Κοινοβουλίου από μέλος της εθνικής αντιπροσωπείας λόγος θετικός και πρόταση ουσίας, που το περιεχόμενό της να ξεπερνάει το μίζερο πλαίσιο εντός του οποίου αρθρώνεται ο δημόσιος «διάλογος».
Μια τέτοια σπάνια στιγμή υπήρξε κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού στη Βουλή και φέρει την υπογραφή της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη. Είναι γνωστό, δυστυχώς, ότι στην πενθήμερη κοινοβουλευτική διαδικασία περίσσεψαν η μονότονη επανάληψη διαξιφισμών και η διαρκής τάση φραστικής απαξίωσης του συνομιλητή. Εν μέσω αυτού του κλίματος, η βουλευτής της Ν.Δ. και πρώην υπουργός υπέβαλε πρόταση η οποία υπερβαίνει το πεδίο τής εν εξελίξει στείρας –και περί την πανδημία– πολιτικής αντιπαράθεσης.
«Η Ελλάδα ανήκει στις προνομιούχες χώρες, σε αυτές τις χώρες που ο λαός της, οι πολίτες της θα μπορέσουν να εμβολιαστούν μέχρι το καλοκαίρι με το εμβόλιο», είπε ειδικότερα η κυρία Μπακογιάννη και συνέχισε: «Εδώ, όμως, έχουμε και μια μεγάλη πρόκληση μπροστά μας ως Ελληνική Δημοκρατία. Η Ελλάδα, η χώρα που εφηύρε τη δημοκρατία, πρέπει να πρωτοστατήσει διεθνώς αυτά τα εμβόλια να πάνε και στον Τρίτο Κόσμο, να πάνε στις χώρες εκείνες που δεν έχουν τη δυνατότητα που έχουν η ελληνική οικονομία και ο ελληνικός λαός. Η πίεση στις φαρμακευτικές εταιρείες, τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, από το σύνολο του πολιτικού κόσμου της Ευρώπης, πρέπει να είναι απόλυτη. Εμείς μπορούμε, πληρώνουμε. Αυτοί που δεν μπορούν πρέπει να πάρουν την πατέντα για αυτά τα εμβόλια. Εχουμε υποχρέωση να το κάνουμε και έχουμε υποχρέωση ως Ελλάδα να σηκώσουμε το ανάστημά μας. Το δικαίωμα στη ζωή δεν είναι μόνο δικαίωμα για τους πλούσιους λαούς. Είναι δικαίωμα και για τους φτωχούς και για αυτούς, ιδίως του Τρίτου Κόσμου, για τους οποίους σήμερα ελάχιστα μιλάμε στις ονομαζόμενες “πολιτισμένες” χώρες μας».
Αν και, δεδομένων των συνθηκών, μοιάζει απίθανο, είθε να ακουστεί η πρόταση αυτή. Οχι μόνο από τους αρμοδίους, που μπορούν να κινήσουν θεσμικά τα νήματα μιας τέτοιας διεθνούς πρωτοβουλίας. Αλλά και από άλλα στελέχη και δυνάμεις του πολιτικού συστήματος, ώστε να εμπνευστούν και στο μέλλον να αναζητούν, να επεξεργάζονται και να εισηγούνται προτάσεις για έναν καλύτερο κόσμο, για ένα καλύτερο αύριο για όλους. Ωστε –ύστερα από σκοτεινά χρόνια σφοδρής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, μετά τη μαύρη διαδρομή χρυσαυγιτών στη Βουλή και τώρα καθώς βιώνουμε θανατηφόρα πανδημία– να ενεργοποιηθούν –επιτέλους!– αντανακλαστικά ορθής προσέγγισης των πραγμάτων και αξιοπρεπούς δράσης. Για να γίνουν αυτά ο κανόνας· και εξαίρεση πια να αποτελούν η έλλειψη σεβασμού, ο εμπρηστικός λόγος, η ύβρις.