Πριν από 20 χρόνια έπρεπε να εμβολιάσω τα παιδιά μου –ενός και τριών ετών τότε– στην Ουάσιγκτον όπου ζούσαμε. Η παιδιατρική κλινική ήταν γεμάτη χρώματα και παιχνίδια, που ενθουσίασαν τα μωρά. Πριν αρχίσει όμως η διαδικασία του εμβολιασμού, ο γιατρός μού ζήτησε να υπογράψω ότι η κλινική δεν θα είχε καμία ευθύνη εάν τα εμβόλια προκαλούσαν τελικά κάποιες απίστευτες παρενέργειες – ακόμη και πλήρη παράλυση! Ασπρισα προς στιγμήν, αν και ήξερα ότι οι πιθανότητες ήταν απειροελάχιστες· αμελητέες. Πήρα βαθιά ανάσα, υπέγραψα το επόμενο δευτερόλεπτο και η ζωή συνεχίστηκε.
Η ιστορία μού ήρθε στο μυαλό ακούγοντας για την έναρξη –την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου– του γενικού εμβολιασμού για τον κορωνοϊό στην Ελλάδα. Τον «αόρατο εχθρό», που μέσα σε ένα χρόνο έχει σκοτώσει πάνω από 1,7 εκατ. ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, σχεδόν 4.500 στην Ελλάδα.
Παρά τον τραγικό αυτόν απολογισμό, όμως, ή τη μεγάλη ταλαιπωρία που υφίστανται όσοι περνούν βαριά την ασθένεια και μπαίνουν στο νοσοκομείο, ακόμη και αν αναρρώνουν, εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα εκατομμύρια Ελληνες που είναι αρνητές του εμβολιασμού. Από πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη για λογαριασμό της διαΝΕΟσις μεταξύ 1-10 Δεκεμβρίου, σε πανελλαδικό δείγμα 1.100 ατόμων, το 27,4 % των Ελλήνων απαντάει «μάλλον όχι» (13,1%) και «σίγουρα όχι» (14,3%) στην ερώτηση εάν θα εμβολιασθεί.
Δηλαδή, περίπου ένας στους τρεις Ελληνες δεν έχει ακόμη πειστεί ή αρνείται πεισματικά να κάνει το εμβόλιο. Ακόμη και αν είναι απολύτως σαφές –από τους χιλιάδες που το δοκίμασαν εθελοντικά– ότι οι παρενέργειες είναι ασήμαντες και η προστασία σίγουρη (95%). Και πάντως, η πιθανότητα να παρουσιάσει κάποιος εμβολιασμένος τις παρενέργειες αυτές είναι πάρα πολύ μικρότερη από την πιθανότητα να χάσει τη ζωή του ή να ταλαιπωρηθεί άσχημα εάν προσβληθεί από τον ιό.
Για να αποκτήσει ο ελληνικός πληθυσμός ανοσία, περίπου το 70% των Ελλήνων πρέπει να μιμηθεί το παράδειγμα – μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών να εμβολιασθούν. Και αυτό είναι, αυτήν τη στιγμή, το σημαντικότερο ζήτημα για τη χώρα. Να αντιληφθούν οι πολίτες ότι δεν μπορούν να παίζουν με τη ζωή τους, τις ζωές των παιδιών τους και των γονιών τους. Και να γίνει επίσης κατανοητό ότι η ανεύθυνη άρνηση του εμβολια-σμού μπορεί να οδηγήσει τελικά στην υποχρεωτικότητά του.