Δεν είναι τελικά μία απλή γρίπη. Προκαλεί δεκαπλάσιους θανάτους από τη γρίπη, μεταδίδεται πολύ πιο εύκολα και έχει αναστατώσει ανθρώπους, συστήματα υγείας και κυβερνήσεις σε όλο τον πλανήτη. Η μόνη ελπίδα σε αυτήν την παγκόσμια καταστροφή ήταν και θα είναι η γνώση. Οι βιοϊατρικές επιστήμες δεν μας διέψευσαν. Σε λιγότερο από ένα χρόνο υπάρχουν ασφαλή εμβόλια. Αυτή η επιτυχία οφείλεται στην πρωτοφανή κινητοποίηση και ανεξάντλητη ερευνητική προσπάθεια χιλιάδων βιοεπιστημόνων σε όλο το κόσμο.
Τώρα ήλθε η ώρα της αλήθειας, η ώρα που η άνευ προηγούμενου αυτή προσπάθεια τόσων βιοεπιστημόνων θα γίνει, ευτυχώς για τον άνθρωπο, σύριγγα και τσίμπημα στο μπράτσο. Η ώρα κατά την οποία μπαίνουν στη ζυγαριά τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις. Το δικαίωμα να ορίζεις τι δέχεσαι στο σώμα σου και η υποχρέωσή σου να μη μεταφέρεις παθητικά τον ιό, τη νόσο σε άλλους. Οχι μία απλή νόσο, αλλά μία νόσο που έχει τεράστιες επιπτώσεις στη υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Η κυβέρνηση αποφάσισε πως ο εμβολιασμός θα είναι προαιρετικός. Αυτό όμως δεν μπορεί να ισχύει για τους υγειονομικούς. Πρώτον, γιατί εμείς διατρέχουμε το μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουμε, εκτιθέμενοι σχεδόν καθημερινά σε μεγάλο ιικό φορτίο όταν εξετάζουμε, διαγιγνώσκουμε ή θεραπεύουμε ένα ασθενή. Επειδή λοιπόν διατρέχουμε τον μεγαλύτερο κίνδυνο συμπτωματικής ή ασυμπτωματικής λοίμωξης, είμαστε αντίστοιχα και η ομάδα με τον μεγαλύτερο κίνδυνο για μετάδοση του ιού. Και εδώ, στο θέμα της μετάδοσης, αρχίζουν οι υποχρεώσεις μας. Αποτελεί την ύψιστη εκδήλωση σεβασμού στον άνθρωπο που υπηρετούμε και στο λειτούργημα που εκτελούμε, να προστατέψουμε τους ασθενείς μας από έναν ιό που μπορεί παθητικά να τους μεταφέρουμε. Και όλοι ξέρουμε πως η ασυμπτωματική φορητότητα ίσως αγγίζει και το 40%. Πρέπει να αναλογιστούμε πως μεταφέροντας παθητικά τον κορωνοϊό γινόμαστε αυτοαναιρετικά μέρος της διασποράς της νόσου και όχι της θεραπείας της. Εμείς οι υγειονομικοί σε συνθήκες πανδημίας! Η πολιτεία μας προτείνει την επιλογή να μην εμβολιαστούμε. Είναι λάθος αυτή η απόφαση και χρήζει άμεσης επανεξέτασης. Οπως αντίστοιχα πρέπει να αλλάξει η χαλαρή στάση για την ανάγκη εμβολιασμού για ένα νόσημα που έχει μεγάλη θνητότητα, πολυέξοδες νοσηλείες και φέρνει τεράστια κοινωνικά προβλήματα.
Οσοι υγειονομικοί αρνούνται να εμβολιαστούν, αναιρούν με τον τρόπο τους τη συλλογική θυσία χιλιάδων συναδέλφων τους και υποσκάπτουν την προσπάθεια να πάρουμε πίσω τη ζωή μας όπως την ξέραμε. Πιστεύουμε ότι αμφισβητούν την ίδια την αποστολή τους ως υπηρέτες της υγείας. Το ίδιο ισχύει και για όσους υγειονομικούς υπεκφεύγουν ότι «θα περιμένουν να κάνουν το εμβόλιο πρώτα οι άλλοι». Το λάθος να αρνούνται τον εμβολιασμό και της πολιτείας να δέχεται ως προαιρετικό τον εμβολιασμό των υγειονομικών πρέπει να διορθωθεί άμεσα.
* Ο κ. Γιώργος Βασιλόπουλος είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
**Ο κ. Αχιλλέας Γραβάνης είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης.