Πριν από μερικές ημέρες μια είδηση συγκλόνισε για λίγο την ελληνική πραγματικότητα. Λέμε «για λίγο», επειδή στην Ελλάδα συγκλονιζόμαστε πολύ και πολλές φορές, με αποτέλεσμα οι συγκλονισμοί να είναι βραχύβιοι και να μην πιάνουν τόπο. Ποιος θυμάται, για παράδειγμα, ότι το 2003 είχαμε συγκλονιστεί με τον άδικο χαμό 21 παιδιών στα Τέμπη, επειδή κάποιος νταλικέρης δεν έδεσε σωστά το φορτίο του και η Τροχαία δεν τον είχε ελέγξει; Εγιναν αφιερώματα στην TV, δάκρυσαν ρεπόρτερ, τέθηκαν «αμείλικτα ερωτήματα», πέρασαν νόμοι και διατάξεις, και τώρα ας ετοιμαστούμε να ξανασυγκλονιστούμε πολύ. Δεν γνωρίζουμε αν, μετά τον πρώτο χαμό, συνεχίζεται να γίνεται έλεγχος της ευστάθειας των φορτίων, αλλά δεν νομίζουμε. Κι αυτό διότι οι παράδρομοι των εθνικών οδών –στις οποίες για λόγους ασφαλείας απαγορεύεται η κίνηση φορτηγών– είναι γεμάτοι τριαξονικές νταλίκες. Οταν ξαναγίνει το κακό, θα αρχίσει το πινγκ πονγκ ευθυνών και θα καταλήξουμε ότι φταίνε οι «ελλείψεις σε προσωπικό».
Η αδιαφορία των αρμοδίων είναι μόνο η μία όψη της κακοδαιμονίας. Η άλλη είναι το ενδιαφέρον των αναρμόδιων όταν ο νόμος εφαρμόζεται σε γκρίζες περιοχές. Πριν από δέκα μέρες τα κανάλια συγκλονίστηκαν πολύ διότι μια «άπειρη» –όπως χαρακτηρίστηκε εκ των υστέρων– αστυνομικός επέβαλε πρόστιμο σε ηλικιωμένη. Το ρεπορτάζ έλεγε ότι «η 80χρονη πουλούσε προϊόντα από τον κήπο της και χωρίς οι αρχές να δείξουν επιείκεια σε κάποια που έχει χάσει τα δύο της παιδιά και το εγγόνι της σε τροχαίο».
Παρενέβη κοτζάμ αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να γράψει: «Μια 80χρονη γυναίκα στη Λαμία, που προσπαθεί να ζήσει με αξιοπρέπεια, καλείται να πληρώσει πρόστιμο 300 ευρώ για άσκοπη μετακίνηση» (fb 8.2.2021) και η Ν.Δ. να του ανταπαντήσει ότι ασχολήθηκε με το θέμα κοτζάμ υπουργός Οικονομικών: «Αν [σ.σ.: ο κ. Αλέξης Τσίπρας] ρωτούσε λίγο, θα είχε πληροφορηθεί ότι το πρόστιμο είχε ακυρωθεί για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας, ύστερα από παρέμβαση του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα πολύ πριν βγάλει ο κ. Τσίπρας την ανακοίνωσή του».
Μπράβο στον κ. Σταϊκούρα που παρενέβη να σβήσει ένα πρόστιμο στην εκλογική του περιφέρεια, αντί να το πληρώσει από την τσέπη του για να τηρηθεί ο νόμος. Αλλά μπαίνει ένα ζήτημα. Ποια είναι τα όρια της ευαισθησίας, ώστε να ξέρουν και οι «άπειροι αστυνομικοί» πού θα βάζουν πρόστιμα; Είναι στα 75 χρόνια; Είναι στην πώληση μόνο λαχανικών; Ή –επειδή όλοι λίγο πολύ έχουν χάσει δικούς τους σε τροχαία– η ασφαλέστερη οδός είναι να μην μπαίνουν καθόλου πρόστιμα.
Μην παρεξηγηθούμε. Φυσικά χρειάζεται ιδιαίτερη ευαισθησία σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά το ερώτημα είναι ο τρόπος που αυτή εκδηλώνεται. Με δακρύβρεχτα ρεπορτάζ, σαν πυροτεχνήματα που σβήνουν γρήγορα, όσο λαμπερά ανάβουν; Με αναρμόδιες παρεμβάσεις των τοπικών υπουργών; Και όταν ζητάμε από τους αστυνομικούς αντί να εφαρμόζουν τον νόμο, να επιδικάζουν και τα ελαφρυντικά, είμαστε σίγουροι ότι θα δικάσουν σωστά; Διότι πρέπει να θεωρούμε σίγουρο ότι προϊόντος του χρόνου θα ξανασυγκλονιστούμε όταν πληροφορηθούμε ότι κάποιοι αστυνομικοί δεν κόβουν πρόστιμα επειδή, όπως λένε, μερικοί παραβάτες είχαν χάσει προσφιλή τους συγγενή σε τροχαίο. Και πού το ήξεραν αυτό οι αστυνομικοί; Μα οι παραβάτες ήταν φίλοι και γνωστοί…