Οι «αγανακτισμένοι» του 2010 ήταν όντως αγανακτισμένοι. Ηταν τα μνημόνια, η οικονομική ανασφάλεια και η έλλειψη εμπιστοσύνης στο πολιτικό προσωπικό. Ετσι φθάσαμε στα πλήθη της πλατείας Συντάγματος. Δεν κατάφερε να τα συγκεντρώσει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η Χρυσή Αυγή, ούτε οι ΑΝΕΛ, ούτε ο Βαρουφάκης. Αυτοί εκμεταλλεύθηκαν μια αγανάκτηση που είχε προκληθεί ερήμην τους και βγήκαν στον αφρό. Επεισαν πως αυτοί ήξεραν ποιοι ήσαν οι υπεύθυνοι της πανωλεθρίας. Υποσχέθηκαν να τους βγάλουν από τη μέση για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Και έτσι η Ελλάδα πέτυχε μερικές ακόμη πρωτιές. Hταν η πρώτη ευρωπαϊκή δημοκρατία που υποδέχθηκε νεοναζί στο Κοινοβούλιό της. Και το 2015, η πρώτη χώρα όπου ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς συγκυβέρνησε με ένα κόμμα εθνικιστικό και ξενοφοβικό. Το 2021, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Η Χρυσή Αυγή είναι στη φυλακή, οι ΑΝΕΛ στη χωματερή και ο ΣΥΡΙΖΑ σε αποδρομή. Με τη γνωστή έλλειψη πολιτικής φαντασίας, αλλά και γενικής παιδείας, που διακρίνει την ηγεσία του, προσπαθεί να αναγεννήσει το 2010. Δεν έχει καν τη στοιχειώδη ευφυΐα να περιγράψει τις διαφορές. Τους λείπει ο αλγόριθμος που θα τους οδηγούσε να αντιληφθούν την απόσταση που χωρίζει τους αγανακτισμένους των μνημονίων από τους συμπαραστάτες του Κουφοντίνα.
Η στρατηγική τους είναι αφελής. Αντάξια της σκουριασμένης από την αδράνεια σκέψης τους. Υπολογίζουν ότι αν συγκεντρωθούν πολλοί μικροί πυρήνες θα κάνουν ένα μεγάλο κίνημα. Στα 30 άτομα που έχουν καταλάβει το κτίριο στο ΑΠΘ αντιστοιχούν τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οι μερικές εκατοντάδες που κλείνουν κάθε απόγευμα το Σύνταγμα προβιβάζονται σε πλήθος. Ο στόχος είναι διαφανής. Να εξαντληθεί η ψυχραιμία της αστυνομίας, ώστε να οδηγηθεί στο στραβοπάτημα, όπως την Κυριακή στην πλατεία Νέας Σμύρνης. Η επιχείρηση ήταν καλοστημένη. Τα μέσα ενημέρωσης συνεισέφεραν με τη συνηθισμένη τους αμέλεια και την ασφάλεια που τους προσφέρουν τα στερεότυπα. Από προχθές, η αστυνομική βία έχει αναγορευθεί σε μείζον ζήτημα της πολιτικής μας ζωής. Ομάδες ποδοσφαιρικών σωματείων καλούν τον λαό σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Λογικό. Οι χουλιγκάνοι πώς να μην καταγγείλουν την αστυνομική βία.
Το επαναλαμβάνω. Οι «αγανακτισμένοι» εξέφραζαν μια πραγματικότητα. Ποια είναι η πραγματικότητα της αστυνομικής βίας; Αν δεν κάνω λάθος, η κυβέρνηση εξελέγη επειδή υποσχέθηκε, εκτός των άλλων, αποτελεσματικότερη αστυνόμευση της καθημερινότητάς μας. Αν η πλειοψηφία έκρινε πως η Ελλάδα είναι αστυνομοκρατούμενη, δεν θα την ψήφιζαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι παραφυάδες του ψάχνουν οργισμένους. Ανθρώπινο. Τα γεράματα θέλουν παρέα.