Με μια αιφνιδιαστική επιχείρηση χθες τα ξημερώματα, η αστυνομία εκκένωσε το επί δεκαεπτά ημέρες κατειλημμένο κτίριο της πρυτανείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου χωρίς να ανοίξει μύτη. Η ΕΛ.ΑΣ. ανακοίνωσε ότι έγιναν όλα στη βάση του επιτελικού της σχεδίου, παρουσία εισαγγελέα, και οι καταληψίες που λίγες ώρες πριν πανηγύριζαν για την «ήττα» της κυβέρνησης να τους βγάλει από το κτίριο το βράδυ της Δευτέρας, έσπευσαν να υποβαθμίσουν την επέμβαση της αστυνομίας, υποστηρίζοντας πως ούτως ή άλλως προγραμμάτιζαν(;) να αποχωρήσουν και να λύσουν την κατάληψη.
Ανεξάρτητα από το αν βγήκαν από το κτίριο με τη θέλησή τους ή τους έβγαλε η αστυνομία, οι καταληψίες εισέβαλαν σε αυτό έχοντας φάει γκολ από τα αποδυτήρια. Ως προς τα αιτήματα, κανένας λογικός άνθρωπος δεν πίστευε ότι με την κατάληψη της πρυτανείας από μια ολιγάριθμη ομάδα φοιτητών και εξωπανεπιστημιακών μπαχαλάκηδων θα καταργηθεί ο νόμος που ψήφισε η Βουλή για την Παιδεία, ούτε, πολύ περισσότερο, ότι θα υποκύψει η κυβέρνηση –η όποια κυβέρνηση ήταν στη θέση της– στις αξιώσεις και στους εκβιασμούς του (κάθε) Κουφοντίνα να διαλέξει φυλακές της αρεσκείας του. Αλλά και ως μέσο πάλης η κατάληψη, όπως άλλωστε όλες οι καταλήψεις πλέον, δεν είχε καμία νομιμοποίηση από την κοινωνία, τόσο την εντός όσο και εκτός του πανεπιστημίου, με εξαίρεση κάποιους ακραιφνείς κομματικούς πανεπιστημιακούς.
Ηταν σαφές από την πρώτη στιγμή ότι η κατάληψη του κτιρίου διοίκησης του ΑΠΘ δεν είχε καμία προοπτική.
Η πολιτική κάλυψη που της «παρείχαν» η Αριστερά (ανοιχτά) και συγκεκαλυμμένα η αυτοαποκαλούμενη «λαϊκή Δεξιά», για να πριονίσει τον Μητσοτάκη, στόχο είχε να καταδείξει τον «αυταρχικό κατήφορο» της κυβέρνησης και να «εμφανισθεί» ως υπέρμαχος των δημοκρατικών ελευθεριών, τις οποίες προφανώς εντός του κτιρίου εξέφραζαν οι καταληψίες.
Οι διθυραμβικές ανακοινώσεις ότι με την παρουσία τους οι τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ο τοπικός γραμματέας του κόμματος αποσόβησαν τη σχεδιαζόμενη (;) επέμβαση της αστυνομίας τη Δευτέρα στην κατάληψη και έσωσαν την εν κινδύνω ευρισκόμενη δημοκρατία στον τόπο (…) ήταν καλές μόνο για να ικανοποιούν το σκληρό κομματικό ακροατήριο.
Το αν ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση για την Παιδεία θα φτιάξει ή θα βλάψει τα ΑΕΙ είναι ένα ζήτημα που μένει να φανεί στην πορεία εφαρμογής του και, πάντως, δεν θα λυθεί με την κατάληψη μιας πρυτανείας, όταν μάλιστα αυτή δεν έχει τη νομιμοποίηση εντός και εκτός της πανεπιστημιούπολης.