Η εβδομάδα που πέρασε ήταν περίοδος πένθους για τις γυναίκες στην Αγγλία. Το περασμένο Σάββατο στο Κλάπαμ, ο κόσμος άφησε λουλούδια αποτίοντας φόρο τιμής στη Σάρα Εβεραρντ. Στις 3 Μαρτίου, η τριαντατριάχρονη έφυγε από το σπίτι φίλων στο νότιο Λονδίνο για να διανύσει πεζή μια απόσταση 50 λεπτών μέχρι το σπίτι της. Δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό της. Απήχθη και δολοφονήθηκε. Υπολείμματά της βρέθηκαν σε δάσος του Κεντ. Ο εφιάλτης της κάθε γυναίκας.
Η εβδομάδα που πέρασε ήταν εβδομάδα πένθους αλλά και θυμού για τις γυναίκες στο Λονδίνο. Ο τρόπος που η αστυνομία χειρίστηκε το θέμα προκάλεσε οργή. Μετά την εξαφάνιση η μητροπολιτική αστυνομία ξεκίνησε έρευνα στην περιοχή. Χτυπούσε τις πόρτες για να συλλέξει πληροφορίες και ειδοποιούσε τις γυναίκες ότι η περιοχή μετά το συμβάν δεν είναι ασφαλής. Για λίγο διάστημα καλό θα είναι οι γυναίκες να προφυλαχθούν και να παραμείνουν σπίτι. Ενας 48χρονος αστυνομικός συνελήφθη με την κατηγορία της δολοφονίας. Η αρχηγός της αστυνομίας Κρεσίντα Ντικ αναγνώρισε ότι οι γυναίκες στο Λονδίνο νιώθουν αγχωμένες και φοβισμένες αλλά δήλωσε: «Οι απαγωγές στους δρόμους είναι εξαιρετικά σπάνιες». Δυναμίτισε την κατάσταση επιλέγοντας να μη λάβει υπόψη της ότι στην Αγγλία τον τελευταίο χρόνο έχουν δολοφονηθεί 118 γυναίκες και κορίτσια. Σπίτια και δρόμοι κρύβουν μια ενδεχόμενη μελλοντική τραγωδία. Οι ανθρωποκτονίες γυναικών είναι συχνό γεγονός και όχι σπάνιο.
Η δούκισσα του Κέμπριτζ, Κέιτ Μίντλετον, σε μια σπάνια αυθόρμητη, μη προγραμματισμένη εμφάνιση άφησε ένα μπουκέτο νάρκισσους από τον κήπο της για τη Σάρα. Παρέβλεψε τις απαγορεύσεις του lockdown και με την κίνησή της υπογράμμισε ότι αναγνωρίζει τον φόβο. Εξω από την πόρτα της Ντάουνινγκ Στριτ έκαιγε ένα κερί. Η σύντροφος του Μπόρις Τζόνσον, Κάρι Σίμοντς, γνωρίζει καλά πώς είναι να φοβάσαι. Κάποιο βράδυ περίμενε στη στάση του λεωφορείου όταν ένα μαύρο ταξί της πρότεινε να ανεβεί. Κατόπιν τη νάρκωσε. Το ταξί ήταν η παγίδα ενός κατά συρροήν βιαστή. Ηταν μία από τις πολλές που κατέθεσε εναντίον του.
Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε κάμερες, φώτα και περιπολίες αστυνομικών με πολιτικά. Κατόπιν πρόσθεσε ότι ο μισογυνισμός από το φθινόπωρο θα διώκεται ποινικά. Θα συγκαταλέγεται στα εγκλήματα μίσους. Απαγορεύεται στο εξής να ακολουθείς κάποια στο πεζοδρόμιο. Προτείνω κάτι δραστικότερο: να υπάρξει απαγόρευση κυκλοφορίας για τους άνδρες από τις 6 το απόγευμα ή και νωρίτερα τους χειμωνιάτικους μήνες. Για πόσο; Για πάντα! Μια εντελώς παράλογη πρόταση. Εξίσου ασυνάρτητη με το να εισηγείται η αστυνομία περιορισμό κίνησης στις εφ’ όρου ζωής ευάλωτες.
Οι νυχτερινές ώρες δεν ήταν ποτέ ασφαλείς για τις γυναίκες. Η Σάρα Εβεραρντ έκανε ακριβώς ό,τι κάνουμε όλες όταν βρισκόμαστε μόνες τη νύχτα στον δρόμο. Φορούσε αθλητικά παπούτσια, μιλούσε δυνατά στο κινητό για να δείξει ότι κάποιος γνωρίζει τη διαδρομή της. Εχουμε μάθει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση. Γίνεται με αυτοματισμό. Η λίστα με τις προφυλάξεις που παίρνουμε στο Λονδίνο είναι μεγάλη και λεπτομερής. Δένουμε σφιχτά τα κορδόνια για να μπορούμε να τρέξουμε, κρατούμε την τσάντα σφιχτά μπροστά στο στήθος μας και το κλειδί έτοιμο στο χέρι. Ρίχνουμε ματιές δεξιά, αριστερά και τακτικά πίσω, αφήνουμε τα μαλλιά λυτά γιατί η αλογοουρά αρπάζεται εύκολα, αποφεύγουμε τα ακουστικά στα αυτιά, επιλέγουμε καλά φωταγωγημένους και πολυσύχναστους δρόμους. Σκεφτόμαστε αν πρέπει να μοιραστούμε το ασανσέρ με έναν άγνωστο, υπολογίζουμε αν πρέπει να κατέβουμε πέντε στάσεις πιο πριν όταν κάποιος μας παρενοχλήσει δημόσια, αναλογιζόμαστε τις πιθανότητες να συμβεί κάτι ακραίο στο ταξί και αφήνουμε τα παράθυρο ανοιχτό για να έχουμε την αίσθηση ότι υπάρχει μια πιθανή –έστω και παραδόξως μακάβρια– έξοδος κινδύνου. Οταν η κοινωνική έξοδος που στο τέλος μοιάζει με στρατιωτική εκστρατεία περατωθεί, στέλνουμε το μήνυμα: «ΟΚ έφτασα». Ηρεμούμε, αποφεύχθηκε το χειρότερο. Ο ήχος στο κράσπεδο με τα βήματα να πλησιάζουν είναι ο χειρότερος εφιάλτης κι αν τον έχεις ακούσει σε συνοδεύει σε κάθε βραδινή διαδρομή.
Το ξέρω με πάσα βεβαιότητα ότι δεν είναι τα πατήματα όλων των ανδρών που αισθανόμαστε να μας ακολουθούν τα βράδια, αλλά, ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί, ώς πότε οι γυναίκες θα συνεχίσουν να φοβούνται; Είναι εξουθενωτικό. Οι ζωές των γυναικών συρρικνώνονται στο όνομα της προστασίας. Θέλω απεγνωσμένα να μην ζούμε έτσι, φοβισμένες. Θα έκανα τα πάντα για να το αλλάξω. Αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν μπορούν οι γυναίκες να κάνουν τις άλλες γυναίκες να αισθάνονται ασφαλείς. Αλλά οι άνδρες μπορούν.
* Η κ. Ελεάννα Βλαστού είναι συγγραφέας και μένει στο Λονδίνο.