Απ’ όσο θυμάμαι, οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις ποτέ δεν βρέθηκαν, μετά τον εμφύλιο πόλεμο, σε τόσο υψηλό επίπεδο. Το Κυπριακό στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, η δικτατορία λίγο αργότερα, ο νοσηρός αντιαμερικανισμός της Μεταπολίτευσης, που διήρκεσε σχεδόν σαράντα χρόνια, χαρακτήριζαν τις σχέσεις των δύο κρατών. Η ύπαρξη ενός μικρού, συμπαγούς, αλλά δυναμικού πυρήνα αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα που εκφραζόταν κυρίως από την Αριστερά, εκμεταλλευόταν με τον καλύτερο τρόπο κάποιες αστοχίες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ σε σχέση με τα ελληνικά συμφέροντα. Με απλά λόγια, ο αντιαμερικανισμός αποτελούσε ένα μόνιμο παρακολούθημα της πολιτικής ζωής της πατρίδας μας, αν και τις περισσότερες φορές οι παρεμβάσεις των Αμερικανών γίνονταν προς την κατεύθυνση της αποτροπής της συνταγματικής εκτροπής.
Σήμερα, η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Δεν είναι μόνον οι στρατιωτικές επενδύσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα, δεν είναι μόνον τα αμερικανικά κεφάλαια που επενδύονται και θα επενδυθούν λίαν προσεχώς στην ελληνική οικονομία, δεν είναι μόνον οι άριστες σχέσεις των ηγετών των δύο κρατών, είναι κυρίως το γεγονός ότι οι γενιές που διαπαιδαγωγήθηκαν με τον αντιαμερικανισμό στην Ελλάδα, αδρανοποιούνται βιολογικά και πολιτικά. Οι νέες γενιές φαίνεται πως έχουν αποποιηθεί τα ιδεολογικά βάρη που θέλησαν να τους κληροδοτήσουν οι απερχόμενες. Διαμορφώνουν τις συνειδήσεις τους μεγαλώνοντας σε έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχεί η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, ανθρώπων, εμπορευμάτων, κεφαλαίων. Μεγαλώνουν σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν μπορεί να κρυφτεί, καθώς οι πληροφορίες πλέον μεταδίδονται με απίστευτη ταχύτητα. Σε αυτόν τον κόσμο είναι εμφανής η ηγεμονία των ΗΠΑ. Αν αυτά συμβαίνουν στο ιδεολογικό επίπεδο, στο πολιτικό επίπεδο οι τυχοδιωκτισμοί του Ρ. Τ. Ερντογάν έφεραν την Ελλάδα και τις ΗΠΑ πιο κοντά. Αρχίζει και γίνεται αντιληπτό και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού πως η πατρίδα μας αποτελεί το σύνορο των δυτικού κόσμου με την Ανατολή. Αναμφίβολα σε αυτό συνετέλεσε και η στενή συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ τα τελευταία χρόνια, κάτι που άλλαξε τις ισορροπίες στην περιοχή. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να οικοδομηθεί ένα πανίσχυρο τρίγωνο Ελλάδα – ΗΠΑ – Ισραήλ, που θα επιλύσει το πρόβλημα ασφαλείας στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Υπό αυτό το πρίσμα είναι σημαντική η διαφαινόμενη εκλογική νίκη του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, καθώς εγγυάται τη συνέχιση μιας πολιτικής στην οποία έχει επενδύσει η πατρίδα μας. Σχέσεις που μόλις πριν από δεκαπέντε χρόνια φαίνονταν αδιανόητες, σήμερα καρποφορούν.