Η συνάντηση Κυριάκου με Αμπετ
Ποιο είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας; Οι άνθρωποι εντός και εκτός των συνόρων της που την αγαπούν ανιδιοτελώς. Με έναν τέτοιον άνθρωπο συναντήθηκε στην Τρίπολη της Λιβύης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης την Τρίτη το απόγευμα. Με το πέρας του επίσημου προγράμματος η ελληνική αποστολή πήγε στη νεοσυσταθείσα ελληνική πρεσβεία, όπου παρών ήταν και ο Αμπετ. Γεννημένος στην Παλαιστίνη πριν από περίπου 60 χρόνια, μετανάστευσε στη Λιβύη, όπου ασκούσε το επάγγελμα του οφθαλμίατρου. Η αγάπη του για την Ελλάδα τον έφερε κάποια στιγμή στην Αθήνα, όπου σπούδασε στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο τα ελληνικά γράμματα. Εμεινε πέντε χρόνια εδώ κατακτώντας ουσιαστικά τον τίτλο του «Ελληνα φιλολόγου». Επέστρεψε στη Λιβύη, έχοντας πλέον υψηλή γνώση της ελληνικής γλώσσας, και άρχισε να εργάζεται ως μεταφραστής στην ελληνική πρεσβεία. Οταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος το 2014, μία ελληνική φρεγάτα πήρε την ελληνική αποστολή και την έφερε στην Αθήνα. Ο Αμπετ έμεινε βεβαίως στην Τρίπολη και επί επτά χρόνια εξακολουθούσε να πηγαίνει σε σταθερή βάση στην ελληνική πρεσβεία φροντίζοντας το κτίριο να μην εγκαταλειφθεί. «Περίμενα επτά χρόνια να ανοίξει και πάλι η πρεσβεία», είπε στον πρωθυπουργό, όταν τον σύστησε ο πρέσβης μας στη Λιβύη κ. Σταματέκος. Ο Κυριάκος του μίλησε με πολύ θερμά λόγια και του είπε πως είναι τιμή για την Ελλάδα να αγαπά έτσι τη χώρα μας. Ο Αμπετ βεβαίως συνεχίζει να δουλεύει στην ελληνική πρεσβεία ως μεταφραστής.
Παλαιοκομματικό
Το κόλπο είναι παλιό και έγινε της μόδας κυρίως την περίοδο των μνημονίων. Δύο πολιτικοί είχαν κάνει εκ των προτέρων συμφωνία για συνεργασία, αλλά ο ένας εκ των δύο αναλάμβανε τον… δύσκολο ρόλο να ιδρύσει πρώτα κάποιο κόμμα- σφραγίδα ή think tank, ώστε μετά η συνεργασία να φανεί… συνένωση δυνάμεων που εκπροσωπεί τους… πολίτες, ενώ στην πραγματικότητα δεν εκπροσωπεί κανέναν. Αυτό το παλαιομοδίτικο κόλπο χρησιμοποίησε το παλαιό στέλεχος της ΔΗΜΑΡ και πρώην βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Θόδωρος Παπαθεοδώρου, που εάν δεν το ξέρετε –μάλλον δεν θα το ξέρετε– είναι επικεφαλής μιας κίνησης που λέγεται «Δυναμική Κοινωνία». Η «κίνηση» μάλιστα κάνει εκδήλωση αύριο όπου καλεσμένος είναι ο Ανδρέας Λοβέρδος, με τον οποίο είναι σαφές πως υπάρχει ήδη εκλογική συμμαχία στον δρόμο για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Ο Ανδρέας που κάνει έναν αξιοπρεπή αγώνα με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά, δεν νομίζω πως έχει ανάγκη να μπαίνει σε τέτοια τεχνάσματα περασμένης δεκαετίας, όπου οι κινήσεις ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια, για να γίνουν μετά όχημα συμμαχιών.
Στήριξη από Φώφη
Ο Παπαθεοδώρου άλλωστε, που έχει πάει τώρα με τον Λοβέρδο, δεν είναι και το πιο σταθερό πολιτικά άτομο και η Φώφη είναι εκνευρισμένη μαζί του και έχει δίκιο. Θυμίζω πως η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ του έχει βάλει πλάτη όσο λίγοι, καθώς το 2015 είχε εκλεγεί στην Αχαΐα με τη στήριξή της, αφού είχε θέσει υποψηφιότητα στην Αχαΐα και μετά αποχώρησε δίνοντάς του την έδρα. Είχε λειτουργήσει δηλαδή κάτι σαν «λαγός» του. Το 2019 ελέω Παπανδρέου δεν κατέβηκε στην Αχαΐα, αλλά στα νότια της Αθήνας, δεν εξελέγη βουλευτής και κάπως έτσι βρέθηκε από τη Φώφη στον Ανδρέα.
Χωρίς διαρροές
Το τελευταίο διάστημα, λόγω και της αντιπαράθεσης Καραμανλή – Σημίτη, ανέβηκαν πάλι τα εθνικά ζητήματα και ήρθε στο προσκήνιο το θέμα των Πρεσπών. Υπάρχουν μάλιστα διάφορες φημολογίες για πιθανές διαρροές στην ψηφοφορία από βουλευτές κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. Το δικό μου ρεπορτάζ δεν επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο, καθώς οι βουλευτές είναι στην κεντρική γραμμή, που λέει πως οι Πρέσπες από τη στιγμή που ψηφίστηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση αποτελούν διεθνή συμφωνία της χώρας. Αυτό ωστόσο που υπάρχει στην ατμόσφαιρα, είναι μία ψυχολογική απομάκρυνση των βουλευτών της Βόρειας Ελλάδας από την κεντρική εξουσία. Και εκεί νομίζω πως κάποιες συναντήσεις θα βοηθούσαν πολύ να φτιάξει το κλίμα. Για την ενημέρωσή σας δε, οι Πρέσπες πάνε για μετά το Πάσχα.
Δημόσια διπλωματία
Της Αθήνας δεν είναι στα φόρτε της η δημόσια διπλωματία, την οποία όλες οι μεγάλες χώρες χρησιμοποιούν ως σημαντικό εργαλείο. Αυτό το κενό καλύπτει ουκ ολίγες φορές ο γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ Γιώργος Παγουλάτος. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο του άρθρο στο Politico, που διαβάζεται πολύ στις Βρυξέλλες, και αποδομούσε εντελώς τις τουρκικές θέσεις.
O «φάδερ Αλεξ»
Τελευταία ακουγόταν έντονα ότι ο φάδερ Αλεξ –κατά κόσμον Αλέξανδρος Καρλούτσος– μπορεί να ερχόταν πρέσβης στην Αθήνα. Προφανώς και η αιτία της φημολογίας ήταν τα εύσημα που του απέδωσε δημοσίως ο Τζο Μπάιντεν σε τηλεδιάσκεψη με την ομογένεια. Ο κληρικός πράγματι ανακοίνωσε ότι βγήκε στη σύνταξη, αλλά το έκανε για λόγους σημειολογικούς, καθώς θεωρεί απαραίτητο να μπει όριο στα 75 για τη συνταξιοδότηση των κληρικών. Κάτι μου λέει πως ούτε θα βγει ακριβώς στη σύνταξη, αλλά και ούτε θα έλθει στην Αθήνα.
Εγγραφή για εκλογές
Φίλοι μου που διαμένουν στο εξωτερικό, με ενημέρωσαν πως ήρθε στα email τους μήνυμα για εγγραφή στα κατά τόπους ελληνικά προξενεία για τις εκλογές. «Σας ενημερώνουμε πως άνοιξε η πλατφόρμα εγγραφής των Ελλήνων του εξωτερικού για να ψηφίζουν στα κατά τόπους ελληνικά προξενεία», έλεγε το μήνυμα.
Ρελάνς Λιβανού
Ο νέος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σπήλιος Λιβανός δεν ξεκίνησε φορτσάτος, καθώς ήταν φανερό πως ήθελε χρόνο να προσαρμοστεί στα νέα του καθήκοντα. Τελευταία έχει αρχίσει να ρολάρει, όπως φάνηκε και από το πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή, με θέμα τις αθέμιτες πρακτικές των εφοδιαστικών αλυσίδων προς τους αγρότες και παραγωγούς που τους πουλούν τα προϊόντα τους. Πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου, ο Λιβανός αποδέχθηκε σειρά προτάσεων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα της όλης διαχείρισης να ψηφιστεί για πρώτη φορά νομοσχέδιο παραγωγικού υπουργείου από Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και Ελληνική Λύση.
Νέστωρ
Η περίπτωση Μολυβιάτη είναι πραγματικά ξεχωριστή. Ο έμπειρος διπλωμάτης, με τα πολλά χιλιόμετρα δίπλα στον ιδρυτή της Ν.Δ. και με τις τρεις θητείες ως υπουργός Εξωτερικών, εξακολουθεί να είναι χαλκέντερος, παρά το γεγονός πως οδεύει ολοταχώς προς τα 93 του χρόνια. Εργάζεται καθημερινά, ενημερώνεται για όλα, ακόμα και μέσω Διαδικτύου, συζητάει τις πολιτικές εξελίξεις και είναι πάντα πρόθυμος να απαντήσει στις ερωτήσεις των νεότερων γενεών. Το κυριότερο όμως, που θεωρώ και το πιο χρήσιμο, είναι ότι εξακολουθεί να βλέπει την πολιτική υπό το πρίσμα της καθαρής και συναινετικής ματιάς, όπως την έμαθε δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή.