Στο ερώτημα «τι είναι όλος αυτός ο κόσμος που μαζεύεται στις πλατείες;» κυρίως τα Σαββατόβραδα, και «παρτάρει» χωρίς να υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει ασφαλής απάντηση. Επίσης, όλες οι έννοιες δοκιμάζονται και οι περιγραφές έχουν κάτι από τη δυστοπία της COVID εποχής μας. Δεν είναι ακριβώς «πάρτι» ούτε διασκέδαση. Μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει κανείς στην πλατεία Βαρνάβα, για παράδειγμα, που έχει αναδειχθεί σε θέμα στα δελτία ειδήσεων με τις εικόνες συνωστισμού, σε σημείο ασφυξίας, μουσική στη διαπασών, ποτά, βεγγαλικά. Εως τις πρώτες πρωινές ώρες, με τα συνακόλουθα σκουπίδια, ακαθαρσίες κ.ο.κ. Το «αμάσκωτο» είναι δεδομένο, κάτι σαν εισιτήριο εισόδου. Τα ίδια και στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη.
«Εγώ, που χαίρομαι τη μουσική και τον χορό, είναι αδύνατον να αναμειχθώ με αυτό το πλήθος», λέει 30χρονος κάτοικος της περιοχής, στο Παγκράτι. «Μα τι φάση είναι αυτή με την πλατεία;», αναρωτιούνται όσοι, προ κορωνοϊού, μαζεύονταν στη Βαρνάβα για να πιουν το ποτό τους. Η ανθρωπογεωγραφία των μικρομεσαίων αυτών συνοικιών δεν αναγνωρίζεται στους συνωστισμούς των πλατειών της. Συρρέουν από όλη την Αττική, «κάγκουρες» και «χουλιγκάνοι», αμάξια χωρίς πινακίδες, μηχανές που μαρσάρουν ανελέητα, μια δημοφιλής YouTuber αποκάλυψε δημόσια ότι έπεσε θύμα ξυλοδαρμού μαζί με τη φίλη της από 30 νεαρούς, για λόγους μάλλον οπαδικούς… Στην πλατεία Βαρνάβα όλα αυτά.
Σε αυτές τις συναθροίσεις, με μέσο όρο ηλικίας γύρω στα 25, δεν υπάρχει τίποτα ζωντανό, χαρούμενο, ξεσηκωτικό. Κάτι μανικό, άγριο, παραιτημένο, πολύ επιθετικό, αναδύεται. Ανθρωποι παρόντες/απόντες, ντοπαρισμένοι από αδιαφορία, αγανάκτηση (κατά παντός και πάντων). Μια υποκουλτούρα, απότοκη κοινωνικών παραμορφώσεων.
Η αστυνομία κρατάει αποστάσεις. Η Νέα Σμύρνη είναι, εξάλλου, πολύ νωπή… Η επίσημη απάντηση είναι ότι αυτήν την περίοδο «ο επιχειρησιακός σχεδιασμός επιτάσσει η παρουσία της αστυνομίας να γίνεται αισθητή με ηχητικές παροτρύνσεις και προτροπές για διάλυση του πλήθους».
Πανδημία ώρα μηδέν; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Τα δεδομένα υπήρχαν· η αφορμή της έκρηξης διαφέρει. Η κόπωση έχει πολλές όψεις. Η πιο εμφανής, όμως, είναι η απουσία χαράς. Οχι μόνο από τα κορωνοπάρτι. Αλλά όπου υπάρχουν πολλοί άνθρωποι: σε δρόμους, άλση, παραλίες. Τα πρόσωπα είναι σκια-σμένα ακόμη κι όταν χαμογελούν. Περαστικό; Ισως. Ακόμη κι έτσι, όμως, δεν παύει να είναι δυσοίωνο και, κυρίως, πολύ εύφλεκτο.