Με την απόφασή της να ελέγξει πειθαρχικά δύο αντάρτες μητροπολίτες, οι οποίοι αρνήθηκαν να υπακούσουν στις ντιρεκτίβες της για τις Ακολουθίες του Πάσχα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έκανε ένα βήμα στο να πατάξει το επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία αντάρτικο στο εσωτερικό της Εκκλησίας γύρω από την πανδημία. Μολονότι η ιεραρχία στάθηκε, σε γενικές γραμμές, στο ύψος των περιστάσεων –ειδικά ο κ. Ιερώνυμος τηρώντας δύσκολες εσωτερικές ισορροπίες, επέδειξε στάση υψηλής ευθύνης– η ΔΙΣ έπρεπε ίσως να επέμβει νωρίτερα, ώστε να μην καταλήξουν να γίνουν πολλές εκκλησίες εστίες υπερμετάδοσης του ιού. Δεν ήταν μυστικό ότι ιερείς αρνητές άνοιγαν κρυφά τις πίσω πόρτες στους ναούς για να εκκλησιαστούν πιστοί, στους οποίους υπόσχονταν ασυλία από τον ιό, όσο θα προσεύχονταν εντός του ναού. Ούτε ότι κάποιοι μητροπολίτες έκαναν τα στραβά μάτια, όταν δεν «ευλογούσαν» επικίνδυνες θεωρίες γύρω από την πανδημία και τα εμβόλια. Κάπου όμως το πράγμα είχε ξεφύγει, αναγκάζοντας δύο μητροπολίτες, Δράμας κ. Παύλο και Σιδηροκάστρου κ. Μακάριο, να δηλώσουν δημόσια ότι θα προσφύγουν στην κοσμική Δικαιοσύνη εναντίον κληρικών, καταγγέλλοντας μαφιόζικου τύπου πρακτικές. Ο Δράμας, χαρακτηριστικά, μίλησε για ρασοφόρους που «γίνονται αρχηγοί συμμορίας» και μέσα από το Facebook καθοδηγούν πρόσωπα τα οποία εκτοξεύουν απειλές και έκρουσε κώδωνα κινδύνου ότι «μέσα στην Εκκλησία υπεισέρχεται οργανωτισμός τύπου εγκληματικής οργανώσεως Χρυσής Αυγής». Προσυπογράφω την περιγραφή της κατάστασης, όπως τη θέτει ο αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών και δρ της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ π. Βασίλειος Θερμός. «Πλήρης σιγή, πλήρης αμνηστία. Οσο περισσότεροι είναι οι εξομολογούμενοι σε αυτούς τόσο περισσότερο τους υπολογίζουν οι μητροπολίτες. Ερμαια του φόβου πλέον, παρέδωσαν τους απλούς πιστούς στα χέρια ολετήρων. Κανείς τους δεν καλείται από τον επίσκοπο να του γίνουν συστάσεις, από κανέναν δεν αφαιρείται η ιδιότητα του πνευματικού», γράφει και προσθέτει:
«Σε άλλες χώρες και κουλτούρες τέτοιες συμπεριφορές θα έσυραν τους κληρικούς αυτούς στα δικαστήρια. Ομως η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε εν γένει τις συνέπειες των πράξεών μας στην Ελλάδα, καθώς και ο ανέκαθεν σεβασμός των ορθοδόξων προς το ράσο, έχουν ως αποτέλεσμα να διαφεύγουν πλήρως ανενόχλητοι». Πλέον η Δικαιοσύνη, εκκλησιαστική και κοσμική, καλείται να πατάξει τους επικίνδυνους αυτούς θυλάκους στους κόλπους της Εκκλησίας. Μένει να δούμε αν οι αρμόδιοι θεσμοί κινηθούν αποφασισμένοι να σπάσουν το απόστημα και να περιφρουρήσουν έτσι τη δημόσια υγεία και, εντέλει, την ανθρώπινη ζωή.