Είναι παλαιόθεν γνωστό ότι «του Ελληνος ο τράχηλος μέτρα δεν υπομένει». Ακόμη και αν οι πνεύμονές του απειλούνται από κάποιον θανατηφόρο ιό ή τον καπνό τσιγάρου. Ετσι, η χώρα μας έχει το υψηλότερο ποσοστό θεριακλήδων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 43% του «ενήλικου» πληθυσμού καπνίζει έναντι 36% της (δεύτερης) Βουλγαρίας. Παγκοσμίως, είμαστε τρίτοι μετά το Κιριμπάτι και το Ναουρού.
Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της πανδημίας, η Ελλάδα εμφανίζει το υψηλότερο ποσοστό «αρνητών των μέτρων» στον ανεπτυγμένο κόσμο. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Pew Research Center, το 43% των Ελλήνων δηλώνει ότι τα μέτρα έπρεπε να ήταν λιγότερα, όταν ο μέσος όρος των 17 επιλεγμένων και αντιπροσωπευτικών χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Ιαπωνία, Σιγκαπούρη, Αυστραλία κ.ά.) είναι 18%. Δεύτεροι και καταϊδρωμένοι έρχονται οι «νεοφιλελεύθεροι, μπήξε, δείξε…» Αμερικανοί, 26% των οποίων θεωρούν πως τα μέτρα ήταν υπερβολικά. Αντιστρόφως, έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό του πληθυσμού (25%) που είπε ότι για την αντιμετώπιση της πανδημίας έπρεπε να ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα, όταν στις ΗΠΑ, όπου τα μέτρα ήταν όντως χαλαρά, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 56%.
Ο ελληνικός «εξαιρετισμός» φαίνεται και σε μιαν άλλη –ιδεολογική, αυτή τη φορά– παράμετρο. Σε όλες τις χώρες, πλην μιας, οι αρνητές των μέτρων ανήκουν κατά κύριο λόγο στη Δεξιά και στην Ακροδεξιά, π.χ. ΗΠΑ: 52% δεξιοί, 7% αριστεροί (liberals). Γερμανία: 37% δεξιοί, 17% αριστεροί κ.λπ. Στην Ελλάδα, τα πράγματα είναι αντίστροφα: 55% όσων ήθελαν λιγότερα μέτρα δηλώνουν ότι ανήκουν στην Αριστερά, έναντι 34% που δηλώνουν δεξιοί.
Βεβαίως, στην Ελλάδα έχουμε Αριστερά που συνεργάστηκε με ένα μόρφωμα της συνωμοσιολογικής Ακροδεξιάς. Το σχήμα, μάλιστα, λειτούργησε επί τέσσερα χρόνια αρμονικότατα, δίχως γκρίνιες από εκείνους που δεν σηκώνουν Συμεών Κεδίκογλου στο σπαθί τους. Αλλά αυτό δεν είναι ολόκληρη η ιστορία.
Η εξήγηση πρέπει να βρίσκεται στη συγκατοίκηση των «Αγανακτισμένων», όπου υπήρξε ώσμωση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς με τη συνωμοσιολογική Ακροδεξιά. Προφανώς οι αποκαλούμενες «δύο πλατείες» μπόλιασαν η μία την άλλη με ιδέες και στάσεις της καθεμιάς. Οπως παρατήρησε η καθηγήτρια του Παντείου Βασιλική Γεωργιάδου, «στο κέντρο της πλατείας, εκεί όπου γίνονταν οι συζητήσεις με το αντιμνημονιακό περιεχόμενο, τα πάνελ δεν συγκροτούνταν μόνο από το δυναμικό της κάτω πλατείας και τις αναγνωρισμένες αντιμνημονιακές δυνάμεις της Αριστεράς. Εκεί ήταν, επί παραδείγματι, και ο Καζάκης, ήταν το ΕΠΑΜ που είχε τη βάση του στο πάνω μέρος της πλατείας, δεξιότερα από το σταντ των “Τριακοσίων Ελλήνων”. Ο Καζάκης μετείχε συστηματικά στα πάνελ της κάτω πλατείας, ήταν δηλαδή δίπλα στον Βαρουφάκη και στον Κατρούγκαλο…» (skra-punk.com, 23.6.2021).