Η συνεδρίαση της Τετάρτης στην κοινοβουλευτική επιτροπή για την προστασία του περιβάλλοντος ήταν επετειακή. Σκόπευε, όπως είπε η πρόεδρος της επιτροπής, Διονυσία Αυγερινοπούλου, να αναδείξει «τη σπουδαιότητα της φύσης για την Ελληνική Επανάσταση του 1821». Και για να πετύχει την ανάδειξη, έβαλε να παίξουν στη διαπασών κλαρίνα – την «Ιτιά», βεβαίως, και τον «Αμάραντο». Οχι, δεν τα έπαιξε (μόνο) για το «όπα!». Η Αυγερινοπούλου εκόμισε τα δημώδη άσματα σαν λυρικά τεκμήρια γι’ αυτό που αποκάλεσε «καθοριστικό ρόλο του φυσικού κεφαλαίου στην επιτυχία της Ελληνικής Επανάστασης». Ναι. Τα δέντρα συνέβαλαν στον Αγώνα. Πώς; «Με τον καρπό τους, την ξυλεία τους, αλλά και τα φυσικά οχυρά που δημιουργούσαν στα δύσβατα ελληνικά τοπία». Αυτά, «τα υπεραιωνόβια δέντρα επιβίωσαν των συνθηκών της Επαναστάσεως». Οπως από τη διακοσιοστή επέτειο της Επαναστάσεως φαίνονται έτοιμα να επιβιώσουν και τα κούτσουρα. Σώα και απελέκητα.
Στέντωρ