Από χθες, στο τουριστικό θέρετρο της Αχρίδας βρίσκονται σε εξέλιξη διήμερες εκδηλώσεις που οργανώνει η κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας, με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρόνων από την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. Ο Ζάεφ μετέτρεψε την επέτειο σε συνάντηση Βαλκάνιων ηγετών, αλλά και παραγόντων της διεθνούς κοινότητας, που είχαν και (κάποιοι) εξακολουθούν να έχουν λόγο στις εξελίξεις στην περιοχή. Θα είναι εκεί όλοι, με υψηλές παρουσίες, πλην της Ελλάδας, που θα εκπροσωπηθεί επισήμως σε επίπεδο υφυπουργού και (ανεπισήμως) από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα.
Η Τουρκία με τον Τσαβούσογλου, η Σερβία με την πρωθυπουργό Μπρνάμπιτς, το Μαυροβούνιο με τον πρόεδρο Τζουγκάνοβιτς, η Αλβανία με τον Εντι Ράμα, η Σλοβενία με τον πρόεδρό της Παχόρ και τον ΥΠΕΞ Λόγκαρ, το Κόσοβο με τον πρωθυπουργό Κούρτι, η Κροατία με τον ΥΠΕΞ Ράντμαν, η Αυστρία με τον ΥΠΕΞ Σάλεμπεργκ, η Ε.Ε. με τον επίτροπο Χαν, δύο υφυπουργούς (Πάλμερ, Ρίκερ) Εξωτερικών στέλνουν οι ΗΠΑ, το «παρών» θα δώσουν η Μογκερίνι, ο Νίμιτς, ο ΥΠΕΞ της Ρουμανίας Αουρέσκου, με την ελληνική κυβέρνηση να στέλνει τον υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για θέματα διεθνών οικονομικών σχέσεων και ανάπτυξης Κώστα Φραγκογιάννη. Παραθέσαμε αναλυτικά τις παρουσίες, για να γίνει κατανοητή η σημασία της πρωτοβουλίας Ζάεφ. Και αν προσέξει κανείς ποιοι προσέτρεξαν στο κάλεσμά του, θα δει ότι είναι όλοι εκείνοι οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο διαδραματίζουν ή διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις στα Βαλκάνια. Ο Τσαβούσογλου, π.χ., δεν πήγε στην Αχρίδα για να πανηγυρίσει για τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά για να δηλώσει με την παρουσία του εμφατικά, και ίσως και με σχετικό σόου, ότι η Τουρκία έχει λόγο στην περιοχή. Προς τι η υποβάθμιση από την Αθήνα ενός τέτοιου γεγονότος, που ξεφεύγει κατά πολύ από τα στενά όρια των πανηγυρισμών του Ζάεφ, αλλά και του Τσίπρα;
Τι θα γινόταν, δηλαδή, εάν στην Αχρίδα ανάμεσα σε όλους αυτούς ήταν και ο Νίκος Δενδιας ή και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για να διαμηνύσουν ότι η Ελλάδα είναι παρούσα και πρωταγωνιστεί στα Βαλκάνια; Ποιο μήνυμα εκπέμπουμε με την απουσία (σε επίπεδο συμβολισμών) από ένα τέτοιο γεγονός; Εάν νομίζουμε ότι έτσι απονομιμοποιούμε μια συμφωνία την οποία σύσσωμη η διεθνής κοινότητα επιδοκίμασε, και η κυβέρνηση Μητσοτακη παρά τις διαφωνίες έχει δηλώσει ότι θα εφαρμόσει, καλύτερα να «κάτσουμε στ’ αυγά μας». Κατανοητές οι εσωτερικές δυσκολίες, αλλά έτσι δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στο βαλκανικό παιγνίδι.