Η αντιπαράθεση είναι κανόνας στις δημοκρατίες. Αναμενόμενη, αναγκαία και χρήσιμη. Φυσικά, όχι αυτή που διολισθαίνει σε κοκορομαχίες και στοχεύει πρωτίστως σε επικοινωνιακά οφέλη, αλλά αυτή που εστιάζει στη σοβαρή και ουσιαστική ανταλλαγή ιδεών και προτάσεων. Από τις οποίες επιλέγονται οι καλύτερες και στην πορεία αυτές εφαρμόζονται γρήγορα και αποτελεσματικά. Στόχος δεν μπορεί παρά να είναι οι διορθώσεις λαθών, ο τερματισμός μακροχρόνιων παθογενειών, με απλά λόγια η πρόοδος και η βελτίωση προς το καλύτερο. Η εθνική καταστροφή, που ακόμη βιώνουμε σε αρκετές περιοχές της Ελλαδας, θα μπορούσε να μας αφήσει και κάτι θετικό, στην πολιτική αντιπαράθεση, στη νοοτροπία. Κάποιοι ζητούν επίμονα από τους πολιτικούς να αναγνωρίζουν λάθη και αστοχίες, να ζητούν ευθέως συγγνώμη, να αναλαμβάνουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Φυσικά, δεν αρκούν αυτά. Αλλά είναι τα αναγκαία πρώτα βήματα που θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμα για τη συνέχεια. Ο πρωθυπουργός το έκανε. Ζήτησε συγγνώμη. Κάποιοι τον κατηγορούν ότι δεν την εννοεί. Δεν έχει σημασία. Αυτά θα ειπωθούν από τους αντιπάλους. Σημασία έχει ότι έκανε μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Υποσχόμενος ταυτόχρονα ότι θα αποδοθούν ευθύνες. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης έκανε το δικό του βήμα. Επέκρινε τον αντίπαλό του, αλλά παράλληλα –πιο σημαντικό και ουσιαστικό– κατέθεσε μια σειρά προτάσεων. Δεν κατήγγειλε αόριστα, δεν υποσχέθηκε να σκίσει νόμους και άλλα φαιδρά. Αντίθετα, παρουσίασε θέσεις και προτάσεις για την επόμενη ημέρα. Καλές; Αξίζουν επεξεργασίας; Θα το δούμε. Ομως, έκανε αυτό που έπρεπε.
Σε αυτό ο πρωθυπουργός απάντησε θετικά. Μπορεί να μην το φώναξε, αλλά στην ουσία αναγνώρισε το βήμα του αντιπάλου και ανταποκρίθηκε άμεσα. Κάθε θετική πρόταση είναι ευπρόσδεκτη, είπε. Το βέβαιο είναι ότι θα πρέπει να υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο και να μην εκδοθούν ποτέ άδειες οικοδόμησης σε δασικές περιοχές. Αν οι πολιτικές παρατάξεις φοβούνται το πολιτικό κόστος, ας ενωθούν σε αυτόν τον αγώνα που είναι, ή θα έπρεπε να είναι, κοινός. Να ξεπεραστεί η απληστία και η αδιαφάνεια. Να τεθούν οι βάσεις για πραγματική προστασία των δασών και του περιβάλλοντος γενικότερα. Να τερματιστούν οι ανήθικες κερδοσκοπικές πρακτικές που βλέπουμε εδώ και δεκαετίες. Να προετοιμασθεί μέσα από έναν πραγματικά γόνιμο διάλογο –και η κυβέρνηση να καταθέσει– ένας καλά επεξεργασμένος νόμος, χωρίς «παραθυράκια» και στην πορεία αναβολές και παρατάσεις στην εφαρμογή του, που θα ψηφισθεί από όλες τις υγιείς πολιτικές δυνάμεις. Ενα κοινό εθνικό σχέδιο. Τόσο δύσκολο είναι; Τα μέτρα που θα ληφθούν, η στρατηγική που θα εφαρμοσθεί να είναι μία, ενιαία και να μην αλλάξει.
Κάθε φορά οι εκάστοτε κυβερνώντες φοβούνται το πολιτικό κόστος. Ιδού μια μεγάλη ευκαιρία για συνεννόηση, συναίνεση και τελικά εθνική πολιτική. Η φύση δεν έχει ιδεολογία ούτε κομματικές προτιμήσεις. Απαιτούνται τολμηρές αποφάσεις και δράσεις που θα θίξουν πολλά και ισχυρά συμφέροντα. Μέσα στις κραυγές, στις υπερβολές και, δυστυχώς, τις ύβρεις που θα ακουστούν τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες και μήνες, κάποιοι επιλέγουμε να προσδοκούμε την υγιή αντιπαράθεση, τη συνεργασία και την κοινή λογική, μακριά από αυταρχικές συμπεριφορές, κοκορομαχίες και ύβρεις, οι οποίες το μόνο που δεν θα κάνουν είναι να σώσουν τα δάση μας και να προστατέψουν το περιβάλλον.