Από την κριτική έως τη χυδαιότητα

Από την κριτική έως τη χυδαιότητα

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι κυβερνητικοί χειρισμοί στην πρόληψη και αντιμετώπιση των εν εξελίξει πυρκαγιών αναμφίβολα επιδέχονται μπόλικης πολιτικής κριτικής, από την οπoία φυσικά δεν εξαιρείται ο πρωθυπουργός, που εκ του αξιώματός του έχει την ευθύνη «για όλα». 

Αυτό όμως που συμβαίνει με τις χυδαίες προσωπικές επιθέσεις εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει ξεφύγει παντελώς από τα όρια του ευπρεπούς πολιτικού διαλόγου, ακόμη και στο επίπεδο της οξύτητας. Η αποδόμηση διά της λάσπης σε προσωπικό επίπεδο υπήρξε, ιστορικά, πρακτική της φασιστικής ιδεολογίας και το πλήρωσε ακριβά η δημοκρατία.

Μια τέτοια επιχείρηση παρακολουθούμε τούτες τις μέρες, τροφοδοτούμενη ή και υποκινούμενη από πρόσωπα και οργανώσεις που ευαγγελίζονται, δήθεν, έναν άλλο πολιτικό πολιτισμό.

Στόχος; Να φθαρεί με κάθε τρόπο ο Μητσοτάκης. Υβρεις, μίσος και δηλητήριο. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μια κυρία, στέλεχος του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ανάρτησε στο fb εικόνα που έγραφε «Μητσοτάκη γ…». Είναι, λέει, και πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Αρχαιολόγων, άνθρωπος δηλαδή του πολιτισμού (τρομάρα της).

Μια άλλη, κατά καιρούς μετακινούμενη στην αριστερή κομματική γεωγραφία, μέχρις ότου την τοποθέτησαν στη θέση της γ.γ. Ισότητας (μάλιστα) και ησύχασε, αποκάλεσε στον ηλεκτρονικό της «τοίχο» τον πρωθυπουργό «βοθρατζή» και ένας τέως υπουργός (ΣΥΡΙΖΑ), τον Μητσοτάκη «Νέρωνα». 

Οι δηλητηριώδεις και ψεκασμένες επιθέσεις συμπεριέλαβαν μέχρι και τις ανεμογεννήτριες, πίσω από τις οποίες τοποθέτησαν, σε ρόλο εμπρηστή της Εύβοιας, την αδελφή (τίνος άλλου;) του Μητσοτάκη. Η απόλυτη παράνοια!

Αποτελεί, αλήθεια, η χυδαιότητα πολιτικό εργαλείο μιας σύγχρονης Αριστεράς που φιλοδοξεί να διαχειριστεί τις τύχες της κοινωνίας και να περιφρουρήσει τον δημοκρατικό διάλογο;

Η Αριστερά –και η δημοκρατία μας– υπήρξε στο, όχι μακρινό, παρελθόν η ίδια θύμα του αυριανισμού. 

Ξεχάστηκαν οι ελεεινές επιθέσεις εναντίον του Λεωνίδα Κύρκου (Κύρκαινα), του Χαρίλαου (βίλες, κότερα κ.ά.), της Μαρίας Δαμανάκη (προσωπικά, πλουτισμός κ.λπ.), οι προπηλακισμοί της Αλέκας Παπαρήγα, οι διαβόητες «φωτογραφίες» με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη «ναζί»; 

Ο ίδιος ο Τσίπρας δεν το ένιωσε στο πετσί του στη συμφωνία των Πρεσπών;

Ολος αυτός ο βόρβορος (νεοαυριανισμός), δεξιός κι «αριστερός», κοχλάζει και πάλι, με στόχο την απαξίωση του πρωθυπουργού και εντέλει τη διάβρωση του δημοκρατικού διαλόγου. 

Δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να κριτικάρει μέχρι αποκαθηλώσεως έναν πρωθυπουργό. Με πολιτικά επιχειρήματα, όμως, και όχι με αθλιότητες. Ούτε πρέπει να επιχαίρει όταν, δι’ ευχών της, κάποιοι άλλοι κάνουν γι’ αυτήν τη βρόμικη δουλειά. Γιατί «όταν κ@@@@@@ς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι», όπως είχε πει σοφά (τότε) ο μακαρίτης ο Χαρίλαος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή