Ζητούμενο το «όχι μια από τα ίδια»

Ζητούμενο το «όχι μια από τα ίδια»

1' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τελικά τι χρειάζεται για να αλλάξουμε; Οχι στη ρητορική μας, αλλά στην ουσία. Οι πλημμύρες του 2017 δεν ήταν αρκετές. Ούτε οι φονικές πυρκαγιές του 2018. Η προσέγγιση του υπουργείου Περιβάλλοντος παραμένει διαχρονικά η ίδια, όσο και αν οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί αλλάζουν, όσο και αν οι καταστροφές πολλαπλασιάζονται.

Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα. Στις 22 Ιουλίου εγκρίθηκαν οι προϋποθέσεις για τη «δήλωση» σε ψηφιακή πλατφόρμα των λεγόμενων «οικιστικών πυκνώσεων». Τι είναι οι οικιστικές πυκνώσεις; Είναι οι οικισμοί αυθαιρέτων μέσα σε δάση, ένα νομικό εφεύρημα που χρησιμοποιήθηκε για να διασωθούν τα κτίρια που χτίστηκαν παράνομα, ώστε να μη δυσαρεστηθεί το λαϊκό αίσθημα (των παρανομούντων, γιατί οι νόμιμοι είναι, ως γνωστόν, μονίμως ηττημένοι). Η πρώτη ρύθμιση ήρθε επί ΣΥΡΙΖΑ. Ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Πριν από τις εκλογές παρουσιάστηκε μια δεύτερη, ανάλογης φιλοσοφίας, που δεν κατατέθηκε στη Βουλή. Με την παρούσα κυβέρνηση παρουσιάστηκε μια τρίτη (ν. 4685/20), η οποία είχε την ίδια φιλοσοφία αλλά διαφορετική τακτική. Σε όλες, στόχος δεν είναι να παταχθεί η παρανομία, αλλά να παρακαμφθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας, με την εξαίρεση των κτιρίων από την κατεδάφιση (άμεσα) ενόψει της εκπόνησης μελετών (στο μέλλον) που θα καταλήξουν σε προεδρικά διατάγματα (πιθανότατα μετά τη συνταξιοδότηση του γράφοντος). 

Ετερο παράδειγμα. Στο Μάτι, η πολιτεία θα πληρώσει εκατομμύρια για διάφορα τεχνικά έργα ώστε να γλιτώσει όσο το δυνατόν περισσότερα αυθαίρετα μέσα στο (καταπατημένο αγρίως) ρέμα της περιοχής. Αλήθεια, αυτός που πρότεινε στην πολιτεία αυτή τη λύση, θα καθίσει στο εδώλιο όταν στην επόμενη μεγάλη πλημμύρα χαθούν ανθρώπινες ζωές;

Με την κλιματική κρίση να είναι πια εδώ, το υπουργείο Περιβάλλοντος καλείται να αποδείξει ότι δεν συνεχίζει «μια από τα ίδια». Η απροθυμία του να φέρει μια πραγματική μεταρρύθμιση (ας δούμε πώς κατέληξε η ρητορική περί κατάργησης της εκτός σχεδίου δόμησης) και οι δεκάδες φωτογραφικές διατάξεις στους νόμους των τελευταίων ετών (ας θυμηθούμε τις πρόσφατες ρυθμίσεις του υπουργείου Ανάπτυξης για «αναπτυξιακά» έργα σε προστατευόμενες περιοχές και για αναστολή των κατεδαφίσεων αυθαιρέτων στους αιγιαλούς) διαψεύδουν κάθε ελπίδα. Τουλάχιστον, ας μην ακούμε άλλους υπουργούς να μιλούν για «αειφόρο ανάπτυξη και σεβασμό στο περιβάλλον», ώστε να μη ματώνουν εκτός από την ψυχή μας… και τα αυτιά μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή