Τα φορτία είναι δυσβάσταχτα για τους ανθρώπινους ώμους. Η «συνάντηση» της πανδημίας με την κλιματική κρίση δεν είναι μόνο ένα εξαιρετικά σύνθετο φαινόμενο που απαιτεί αποτελεσματικούς χειρισμούς από τις κυβερνήσεις και τους πολίτες· είναι και ένα πολύ επικίνδυνο κρας τεστ για τις δημοκρατίες, καθώς τα ακραία φαινόμενα φέρνουν στην επιφάνεια και ακραίες συμπεριφορές.
Πολιτικοί λυγίζουν υπό το βάρος αντιδημοφιλών αποφάσεων (κάτι για το οποίο το πολιτικό σύστημα δεν ήταν καθόλου προετοιμασμένο), τα προβλήματα υγείας εντείνονται, οι καιροί διαμορφώνουν το πορτρέτο ενός νέου ανθρωπότυπου σμιλεμένου από μάρμαρο ή από σίδερο. Πρωτίστως, πρέπει να αντέχει. Είτε κυβερνά είτε κυβερνιέται. Κι εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί η αντοχή μπερδεύεται συχνά με τη σκληρότητα, εξοκέλλει σε ανορθολογισμούς, ενώνεται με κάθε μορφής αντισυστημισμό και αντίδραση σε οτιδήποτε βαφτίζεται κατεστημένο ή επιστημονικά ελεγμένο, φέρνει στην επιφάνεια λογής λογής σαλούς και αποβράσματα που παριστάνουν τους «άτρωτους» και τους μεσσίες, με επιλεκτικό αλτρουισμό και περίσσια μίσους για την κοινωνία.
Επί των καμένων εδαφών και επί των μονάδων εντατικής θεραπείας, των κρουσμάτων και των θανάτων από τις μεταλλάξεις του ιού, ορθώνονται καμένα μυαλά και μεταλλαγμένα συναισθήματα. Κι αυτά τα δύο, πανδημία και ανεξέλεγκτες πυρκαγιές/πλημμύρες, πηγαίνουν, όχι σπάνια, χέρι χέρι. Αντιεμβολιαστές και ακροδεξιός –δήθεν– εθελοντισμός, που σπεύδει να οργανωθεί, και πάλι, πάνω στα ερείπια σπιτιών και ψυχών. Στη μεγάλη οικονομική κρίση της χώρας η Χρυσή Αυγή εγκαταστάθηκε στα έδρανα του Κοινοβουλίου, μέχρι να διαλυθεί και να βρει τη θέση της ως εγκληματική οργάνωση στη φυλακή.
Οι φωτιές όμως στη Βαρυμπόμπη και στη βόρεια Εύβοια έβγαλαν και πάλι από το σκοτάδι όσους ζουν και θρέφονται από αυτό, όσους περιμένουν την αναμπουμπούλα για να στήσουν τον χορό της αποκάλυψης: «Δεν είναι η κλιματική αλλαγή, είναι η δημοκρατία που την πατρίδα μας δολοφονεί» και «Ποιος θα σβήσει τη φωτιά; Τα εμβόλια, οι αύρες ή τα μπατσικά;». Συνθήματα που εμφανίστηκαν στο Διαδίκτυο (βλ. χθεσινή «Κ») από ομάδες ακροδεξιών ή εξτρεμιστικών οργανώσεων, καλώντας «συναγωνιστές» να δώσουν το «παρών» τόσο στα αντιεμβολιαστικά συλλαλητήρια όσο και, εθελοντικά, στα μέτωπα της φωτιάς.
Τα ρήγματα που δημιουργούνται στην κοινωνία βαθαίνουν. Και πάλι. Οι διχασμοί εκτρέφουν τέρατα. Το έχουμε ήδη δει.
Θα το ξαναδούμε;