Με την υπόθεση Αποστολάκη ξανακούστηκε η λέξη «αποστασία». Μια λέξη που έρχεται από το μακρινό 1965 και η συντριπτική πλειονότητα των νέων ανθρώπων αγνοούν τόσο την πολιτική της διάσταση όσο, κυρίως, το ιστορικό της βάθος. Η αποστασία είναι μια ηθικά φορτισμένη λέξη, που απευθύνεται στο θυμικό και, ως εκ τούτου, επηρεάζει αρνητικά την καθαρότητα της πολιτικής σκέψης. Συσκοτίζει τα γεγονότα, δεν τα διαφωτίζει και η ερμηνεία τους λαμβάνει εισαγγελική μορφή. Καταδικάζει και μοιράζει ποινές.
Οσοι χρησιμοποιούν ακόμα αυτή τη λέξη, αν δεν το πράττουν σκόπιμα, αγνοούν πως στα δημοκρατικά πολιτεύματα η διαφωνία των βουλευτών είναι θεσμικά κατοχυρωμένη και σε οριακά κρίσιμες περιπτώσεις μπορεί να λάβει και τον χαρακτήρα της αποσκίρτησης από το κόμμα στο οποίο ανήκουν.
Τον Ιούλιο του 1965 υπήρξαν δύο τάσεις μέσα στην Ενωση Κέντρου για το πώς θα αντιμετωπισθεί η σύγκρουση με τα Ανάκτορα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου υποστήριζε ότι ο πρωθυπουργός του 52% δικαιωματικά μπορούσε να αναλάβει και το υπουργείο Εθνικής Αμύνης και η ομάδα των βουλευτών που είχαν πρωτοστατήσει στον Ανένδοτο, με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, υποστήριζε πως το μείζον εκείνη τη στιγμή ήταν να παραμείνει ενωμένη η Ενωση Κέντρου στην εξουσία και να συμβιβαστεί ο πρωθυπουργός με τον ανώτατο άρχοντα. Με δεδομένη την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν σαφές πως αυτή η στρατηγική διάσταση απόψεων δεν μπορούσε πλέον να λυθεί εντός της Ενώσεως Κέντρου. Η διαφωνία ήταν βαθύτατα πολιτική και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπισθεί και να ερμηνευθεί. Οταν την αποσκίρτηση των βουλευτών τη βαφτίσουμε «αποστασία», εγκαταλείπουμε το πεδίο της πολιτικής και εισερχόμαστε στο πεδίο της ηθικής. Με αυτόν τον τρόπο η μία πλευρά, στην προκειμένη περίπτωση ο Γεώργιος Παπανδρέου, ηθικοποιώντας μια πολιτική διαφωνία συσκοτίζει, μέχρις αποκρύψεως, τις δικές του ευθύνες.
Από τότε πέρασε πολύς χρόνος, το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης διδάχθηκε από τα προδικτατορικά λάθη και όσες αποσκιρτήσεις βουλευτών συνέβησαν από το 1974 έως τις ημέρες μας –και ήταν πολλές– αντιμετωπίστηκαν σχεδόν όλες με πολιτικούς όρους. Πριν από λίγες ημέρες ο Α. Τσίπρας ξέθαψε τη λέξη «αποστασία» για την περίπτωση Αποστολάκη. Προφανώς ήθελε να συνδέσει με αυτή την απαξιωτική λέξη τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τον πατέρα του. Του διέφυγε πως δεν μπορεί να ασκηθεί πολιτική το 2021 με όρους του 1965.