Κάποιος συνωμοσιολόγος θα έλεγε ότι ο δαιμόνιος κ. Ευάγγελος Βενιζέλος πέταξε την πεπονόφλουδα μόνο και μόνο για να την πατήσει ο κ. Αλέξης Τσίπρας. Ο πρώτος επισήμανε ότι «η ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής του άρθρου 2 της συμφωνίας προβλέπει την ενεργοποίησή της εάν τα μέρη “διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών”. Ομως η υφαλοκρηπίδα, ακόμη και μετά την οριοθέτησή της, και η ΑΟΖ ακόμη και μετά την ανακήρυξη και οριοθέτησή της δεν συνιστούν “επικράτεια” στην οποία ασκείται εθνική κυριαρχία, αλλά ζώνες στις οποίες ασκούνται ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα».
Ο δεύτερος πήρε την ανακοίνωση, αφαίρεσε την πρώτη πρόταση («θερμά συγχαρητήρια στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό για τη συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας και ιδίως για το κρίσιμο άρθρο 2») και την έκανε αντιπολιτευτική παντιέρα. Θα καταψηφίσει, λέει, τη συμφωνία για δύο λόγους: 1) Διότι δεν εξασφαλίζει τα ελληνικά συμφέροντα εκτός της εθνικής μας επικράτειας, δηλαδή στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ, που ακόμη δεν οριοθετήσαμε και συνεπώς δεν έχουμε. 2) Διότι δεν αναφέρει ότι η Ελλάδα θα αποστεί από πολεμικές επιχειρήσεις εκτός της γαλλικής εθνικής επικράτειας, όπως στο Σαχέλ. Με άλλα λόγια, καταψηφίζει τη συμφωνία και γιατί δεν αναφέρεται σε στρατιωτική συνδρομή εκτός της επικράτειας των δύο χωρών και για το αντίθετο, ότι δεν αναφέρει ρητώς πως δεν πρέπει να υπάρχει στρατιωτική συνδρομή εκτός επικράτειας των δύο χωρών. Εκπληκτικό!
Οι αντιφάσεις στον λόγο και στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν προκαλούν έκπληξη. Τις συνηθίσαμε. Να σημειώσουμε όμως και την αντιπολιτευτική τακτική του «στρίβειν διά του μαξιμαλισμού». Και αυτή έχει μακρά ιστορία· όλοι θυμόμαστε την αντίθεση των κομμουνιστικών και κομμουνιστογενών κομμάτων στο κράτος πρόνοιας της Δύσης επειδή «δεν εκριζώνει τις σχέσεις εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τους καπιταλιστές».
Σε ό,τι αφορά τα δικά μας, να θυμηθούμε ότι την ίδια τακτική εφάρμοσε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και στη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση για τη διαφάνεια, δηλαδή τη Δι@ύγεια. Οταν το 2010 ο τότε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης του ΠΑΣΟΚ κ. Γιάννης Ραγκούσης κατέθεσε το νομοσχέδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ το καταψήφισε. Τα επιχειρήματα, όπως τα είχε διατυπώσει ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ήταν τα ίδια με την ελληνογαλλική συμφωνία: «Δεν λέει κανείς όχι. Είναι ένα βήμα. Ωραία να υπάρχει ανάρτηση και δημοσιοποίηση στο Διαδίκτυο. Το ερώτημα είναι απλό: Θα αναρτώνται και οι μίζες στο Διαδίκτυο ή απλά οι αποφάσεις; (…) Δηλαδή, δίπλα σε κάθε ανάθεση με τον τίτλο του έργου θα υπήρχε και ένα παράρτημα που θα έλεγε, ένα 3%, ένα 2%, ένα 4% πήγε στους εκάστοτε υπουργούς;» (30.6.2010).
Ελπίζουμε να τα θυμάται αυτά ο κ. Ραγκούσης…