Είδε, λέει, πολιτικό κενό. Και ήθελε να το καλύψει. Αλλά τελικά το κενό το κάλυψε άλλος – ο ΓΑΠ. Οπότε, για να μην υπάρξει συνωστισμός στο χείλος του κενού, και κινδυνεύσει να στομώσει από τις πολλές προοδευτικές υποψηφιότητες, ο Κεγκέρογλου αποφάσισε να αποσυρθεί. Διευκρίνισε, βέβαια, ότι τις υπογραφές που συγκέντρωσε δεν θα τις πάρει μαζί του. Δεν θα τις δανείσει. Ισως και να μη χρειαζόταν. Είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχουν πολλοί που αρχικώς υπέγραψαν το κεγκερόγλειο –ή το καστανίδειο ή άλλο– διάβημα, προτού δεχθούν την επιφοίτηση της δευτέρας –ή της τρίτης, ή της τέταρτης;– παρουσίας του μεσσία. Μάλλον το φαινόμενο των διπλο-υπογραφών είναι τόσο εκτεταμένο, ώστε εφαρμόζεται δραστική λύση: τις παρέλαβαν καταστατικώς. Και καταστατικότερα θα τις βάλουν στο συρτάρι, χωρίς να τις κοιτάξει κανείς.
Στέντωρ