Το βράδυ της Παρασκευής 22 Οκτωβρίου, στο παρισινό προάστιο Colombes μια ομάδα αστυνομικών σταμάτησε έναν περαστικό για να ελέγξει την ταυτότητά του. Αυτός αρνήθηκε τον έλεγχο, έβγαλε μαχαίρι και στράφηκε εναντίον τους φωνάζοντας «Αλλαχού Ακμπάρ». Οι αστυνομικοί έκαναν χρήση των υπηρεσιακών τους όπλων. Τον τραυμάτισαν χτυπώντας τον στη λεκάνη. Ενώ ο τραυματίας ζούσε ακόμη, η εισαγγελία διέταξε ανάκριση για «απόπειρα δολοφονίας προσώπου που εκπροσωπεί τη δημόσια εξουσία», κοινώς απόπειρα δολοφονίας κατά των αστυνομικών. Οταν ο τραυματίας υπέκυψε στα τραύματά του, η εισαγγελία, το γαλλικό της αντίστοιχο για την ακρίβεια, δεν στράφηκε εναντίον των αστυνομικών κατηγορώντας τους για «φόνο εκ προμελέτης». Δεν τους ταπείνωσαν περνώντας τους χειροπέδες, ούτε κλείνοντάς τους στο κρατητήριο για κάτι εικοσιτετράωρα. Το ίδιο συνέβη και με τους αστυνομικούς που βρέθηκαν αντιμέτωποι με κάποιον που δεν φορούσε μάσκα και παρενοχλούσε ταξιδιώτες στον σιδηροδρομικό σταθμό Saint Lazare στο Παρίσι. Οταν τους απείλησε με μαχαίρι, φωνάζοντας «Αλλαχού Ακμπάρ», τον πυροβόλησαν στον θώρακα. Την Τρίτη η εισαγγελία διέταξε ανάκριση για «επίθεση σε πρόσωπο επιφορτισμένο με τη δημόσια ασφάλεια». Αχ αυτή η Γαλλία, πότε θα μάθει τι θα πει πραγματική δημοκρατία;
Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν παρενέβη η αντιτρομοκρατική. Αντιμετωπίσθηκαν σαν συμβάντα αυτής της υβριδικής εγκληματικότητας, η οποία αναβαθμίζει ένα καθημερινό συμβάν, όπως η κλοπή αυτοκινήτου, σε υπόθεση ανθρωποκτονίας. Οπως ακριβώς έγινε στο Πέραμα. Υποπτος, άρνηση ελέγχου, καταδίωξη, επίθεση κατά των αστυνομικών και ένας νεκρός. Και μη μου πείτε ότι στη Γαλλία έβγαλαν μαχαίρι, φονικό όπλο, ενώ στο Πέραμα ο άτυχος Ρομά απλώς χρησιμοποίησε το αυτοκίνητό του για να διαφύγει. Φονικό όπλο χειρότερο απ’ το μαχαίρι. Δεν αντιμετωπίζεται σώμα με σώμα. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο νεαρός Ρομά όταν έβαλε όπισθεν για να διαφύγει από τους μοτοσικλετιστές που τον είχαν αποκλείσει, σκέφτηκε ότι δεν θα «τολμήσουν» να χρησιμοποιήσουν τα δικά τους όπλα. Ετσι του έχει μάθει η Ελληνική Δημοκρατία. Αυτή είναι η Ελλάδα. Η συνέχεια έρχεται να τον επιβεβαιώσει. Δίωξη κατά των αστυνομικών για «φόνο εκ προμελέτης». Την επόμενη φορά ας τολμήσουν να καταδιώξουν και θα δουν.
Προσπάθησα να προσπεράσω την προοδευτική κλάψα, ακόμη και συναδέλφων μου, για την αυθαιρεσία της αστυνομίας. Ομως δεν τα κατάφερα. Εντάξει τα Ραφάλ και οι φρεγάτες. Ομως τι γίνεται με τη δημοκρατία στη Γαλλία; Μήπως θα έπρεπε να μεταδώσουμε τη δική μας εμπειρία ώστε να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν τι εστί «δημοκρατική αστυνομία»; Ας τους εξηγήσουμε, επιτέλους, ότι η αστυνομία φέρει όπλα για να αντιμετωπίσει το έγκλημα, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να τα χρησιμοποιήσει.