Είναι σαν να προσπαθείς να πιάσεις σφυγμό στον αέρα, χωρίς επαφή με το σώμα. Το ομολογούν και οι ίδιοι οι δημοσκόποι, που επιχειρούν να μετρήσουν τις τάσεις της αναμέτρησης στο ΚΙΝΑΛ. Οι πιθανότητες της εκλογής σκιαγραφούνται πάνω στην πιθανότητα ενός εκλογικού σώματος το οποίο δεν θα έχει σχηματιστεί πριν από την ημέρα της εκλογής· και το οποίο, ούτως ή άλλως, λόγω μεγέθους, αντιστέκεται στη δειγματοληψία.
Ετσι, οι εμπειρότεροι οιωνοσκόποι του κόμματος παίζουν τα στοιχήματά τους πάνω σε τσόχα πηχτής αβεβαιότητας. Τι θα γίνει αν ο Λοβέρδος είναι στον δεύτερο γύρο με τον ΓΑΠ; Θα σηκωθούν οι ψηφοφόροι του Ανδρουλάκη από τον καναπέ; Ή θα απέχουν απογοητευμένοι; Εχει εφεδρείες για τη δεύτερη Κυριακή ο πρώην πρωθυπουργός; Ή οι «μικρές» υποψηφιότητες είναι πιο πολυσυλλεκτικές απ’ όσο μπορούν να υπολογίσουν οι παπανδρεϊκοί που τις αθροίζουν αυτομάτως στις δυνάμεις τους;
Εικασίες. Εκείνο όμως που δεν ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας είναι το μόνο δίλημμα που έχει τεθεί μέχρι στιγμής στο προεκλογικό πεδίο. Είναι το δίλημμα που –χονδροειδώς, αλλά δραστικά– έχει θέσει ο Ανδρέας Λοβέρδος: Κόμμα στεγανό στον ΣΥΡΙΖΑ ή θολοσύριζα προοδευτική διολίσθηση;
Το μόνο καθαρό δίλημμα και η μοίρα του εκκρεμούς.
Οι περισσότεροι υποψήφιοι προσπερνούν το ερώτημα, με ποικιλία μπαρόκ υπεκφυγών. Αυτό, λένε, είναι «ετεροπροσδιορισμός» που δεν ταιριάζει σε κόμμα αυτόφωτο. Η κοινοτοπία κρύβει όμως την πραγματικότητα: Η εκλογική βάση που έχει απομείνει στο ΚΙΝΑΛ «προσδιορίζεται» από μια παλιά και μια νέα ταυτότητα. Η παλιά είναι η αντιδεξιά. Η νέα, η αντισύριζα. Ετεροπροσδιορισμός; Μπορεί. Αλλά κάθε ταυτότητα συγκροτείται σε σχέση με μια ετερότητα. Ετσι και οι ταυτότητες του ΚΙΝΑΛ σχηματίζονται από τα σύνορα της Κεντροαριστεράς, δεξιά με τη Ν.Δ. και αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Λοβέρδος επενδύει στο εσωτερικό σύνορο που διακρίνει τις δύο ταυτότητες, εκτιμώντας ότι το αντισύριζα στοιχείο υπερτερεί του αντιδεξιού στον νέο κομματικό πατριωτισμό. Το πόσο έχει αλλάξει το περιεχόμενο αυτού του πατριωτισμού φαίνεται και μόνο από το ενδεχόμενο να βρεθούν να διεκδικούν την ηγεσία του κόμματος δύο πρόσωπα που το έχουν εγκαταλείψει κάποτε για να ιδρύσουν το καθένα το δικό του κόμμα.
Αν το πολιτικό ψυχογράφημα της βάσης είναι σωστό· αν η εκλογή κριθεί όντως από μια αναμέτρηση μεταξύ των αντισύριζα και των αντιδεξιών, τότε το κόμμα που θα κληρονομήσει ο νικητής, όποιος κι αν είναι, μοιάζει καταδικασμένο να υποκύψει στη μοίρα του εκκρεμούς. Επικράτηση του αντισύριζα υποψηφίου σημαίνει αδυναμία επαναπατρισμού ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Επικράτηση του αντιδεξιού σημαίνει διαρροή ψηφοφόρων προς τον Μητσοτάκη.
Ακούγεται μπακαλίστικο. Αλλά με βάση το μόνο δίλημμα που έχει αρθρωθεί, το κόμμα μπορεί να καταλήξει να κάνει μια στροφή γύρω από τον εαυτό του. Στροφή ιλιγγιώδης. Εαυτός μονοψήφιος.