Μας προέκυψαν και αρνητές της απογραφής. Εμφανίσθηκαν στο Διαδίκτυο και περιμένουν κάποιον πολιτικό να τους θέσει υπό την προστασία του. Να είστε σίγουροι πως, αν το φαινόμενο λάβει διαστάσεις, θα βρεθούν πολλοί πρόθυμοι να υπερασπιστούν την άρνηση στην απογραφή.
Γενικώς, φαίνεται πως σε κάθε δραστηριότητα υπάρχει και η άρνησή της, η οποία τείνει να νομιμοποιηθεί, καθώς καλύπτεται από τον δικαιωματισμό και όλα τα παρακολουθήματα του πολιτικώς ορθού.
Εχω την εντύπωση πως οσονούπω θα δούμε τους πάσης φύσεως αρνητές να διεκδικούν και αυτοί την ταυτότητά τους δίπλα στις τόσες που ανέδειξε το πολιτικώς ορθό. Οι αρνητές θα συγκροτήσουν μια κοινωνική ομάδα με τα δικά της χαρακτηριστικά και τις υποδιαιρέσεις της, που θα απαιτήσει δικαιώματα ώστε να μπορεί όχι απλώς να εκφράζει την άρνησή της, αλλά να την επιβάλλει κιόλας.
Με απλά λόγια, η άρνηση στην απογραφή δεν έχει κανένα νόημα εάν δεν συνοδεύεται και από την υπονόμευση της διαδικασίας. Ο δικαιωματισμός χωρίς τον ακτιβισμό είναι άνευ αξίας. Με την ενεργητική απόρριψη και την έμπρακτη άρνηση επιδιώκεται ο κατακερματισμός των κοινωνιών και η ανάδειξη των ποικίλων ταυτοτήτων.
Γιατί κάθε ταυτότητα συγκροτείται ή κατασκευάζεται μέσα από μορφές δράσης που αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της. Κοινός παρονομαστής αυτών των δράσεων είναι ένας τυφλός αντισυστημισμός που, σε δεδομένες συνθήκες, μπορεί να λειτουργήσει παραλυτικά για την κοινωνία, καθώς συναντάται αμήχανα με τη συνωμοσιολογική σκέψη.
Οι πάσης φύσεως αρνητές δεν θα είχαν νομιμοποίηση εάν η πρόταση της ανυπακοής-άρνησης δεν ήταν επενδεδυμένη με ιδεολογικά στοιχεία που την καθιστούν έτσι μέρος της κοινωνίας των ταυτοτήτων. Η διαδρομή είναι ευκρινής. Ανυπακοή, άρνηση, δικαιωματισμός, ταυτότητες, πολιτικώς ορθό. Βέβαια υπάρχει, εκ πρώτης όψεως, μια εσωτερική αντίφαση, οι αντιεμβολιαστές π.χ. να καλύπτονται από το πολιτικώς ορθό. Μια συμπεριφορά προδήλως αντικοινωνική και εμφανώς παράλογη να προστατεύεται ηθικά από ένα ανατρεπτικό ρεύμα σκέψης δομημένο όμως ορθολογικά.
Ο εγγενής αντισυστημισμός τού πολιτικώς ορθού και οι πολιτικές απολήξεις του ερμηνεύουν αυτήν την αντίφαση. Εάν τα κινήματα κοινωνικής κριτικής έχουν ένα συνεκτικό λόγο, οι αρνητές-δικαιωματιστές διακρίνονται για τις άναρθρες κραυγές τους.