Τα Ελγίνεια και η λαϊκή ψυχή

Τα Ελγίνεια και η λαϊκή ψυχή

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα σηµαντικό βήμα για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω την καλλιτεχνική χειρονομία του κ. Κωνσταντίνου Αργυρού, ο οποίος επέλεξε ως σκηνικό της φετινής του παράστασης στο νυχτερινό του κέντρο μια απεικόνιση του ανατολικού αετώματος του Παρθενώνα; Μη βιάζεστε. Πρόκειται για απεικόνιση, αφού τα πρωτότυπα βρίσκονται ακόμη στο Βρετανικό Μουσείο, δυστυχώς, με αποτέλεσμα η αθηναϊκή νύχτα να μένει ακόμη ορφανή. Το γνωστό σουξέ του κ. Αργυρού «Αθήνα μου» επισημαίνει τη στέρηση, έστω και μεταφορικά: «Σε ψάχνω απεγνωσμένα στην Αθήνα μου» σπαράσσει το ρεφρέν. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σπαρακτική, αφού λίγο πριν έχει αποκαλύψει ότι είναι πιο βρεγμένος κι από την καμπαρντίνα του. Ποιος έχει αποδώσει με μεγαλύτερη ευαισθησία τη μοναξιά του Ελληνα που ζει στην Αθήνα του χωρίς τα γλυπτά του Παρθενώνα; Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που ο καλλιτέχνης συνδυάζει τον πόνο του με την έγερση της λαϊκής ψυχής. Στο βίντεο στο YouTube, στο πρώτο πλάνο της πίστας κυριαρχεί ένα βουνό από καφάσια του μανάβη, που μέχρι λίγο πριν ήταν γεμάτα με λουλούδια. Στο δεύτερο είναι ο πονεμένος τραγουδιστής και στο τρίτο κυριαρχεί η απεικόνιση των γλυπτών. Στην παράσταση συμμετέχει και η Ελένη Φουρέιρα. Δεν ξέρω ποια είναι η άποψή της για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών. Υπερασπίζεται την επιστροφή τους ή μήπως συμβιβάζεται με τον δανεισμό τους; Επιφυλάσσομαι για να κρίνω.

Είδα διάφορα επικριτικά σχόλια για τη σκηνοθεσία. «Δεν είναι σοβαρό», βλάπτει την Υπόθεση. Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Είναι ό,τι αποτελεσματικότερο μετά την απαίτηση του Μητσοτάκη στον Μπόρις Τζόνσον. Δείχνει πως η «Υπόθεση» δεν αγγίζει μόνο τις ελίτ αυτού του τόπου. Αγγίζει την ψυχή του ελληνικού λαού, στην πιο γνήσια έκφρασή της, τη «νύχτα». Πώς το δημοτικό τραγούδι ενέπνευσε τον φιλελληνισμό; Ετσι και το λαϊκό του κ. Αργυρού.

Προτείνω, ως εκ τούτου, την αξιοποίηση της παράστασης του κ. Αργυρού για τη διεθνή εκστρατεία της Ελλάδας. Μετά το δάκρυ της Μελίνας δεν είχαμε κάτι τόσο συγκινητικό να επιδείξουμε. Δεν ξέρω, βέβαια, αν τα καφάσια με τα λουλούδια θα συγκινήσουν τους ψυχρούς ωφελιμιστές, τους Βρετανούς. Ομως εμείς θα έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας διότι κάναμε το καθήκον μας. Ο εστί μεθερμηνευόμενον, το κέφι μας. Θα ξοδέψουμε ένα σκασμό ευρώ για να περάσουμε ωραία και κατά τα ξημερώματα, μισοζαλισμένοι, θα έχουμε βγάλει το άχτι μας. Ξαλαφρωμένοι, μπορεί να σκεφτούμε κιόλας ποιο είναι το πρόβλημα. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή