Η «προστασία της ανθρώπινης ζωής». Ετσι ακριβώς το είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν δεν γίνουν οι εκλογές τώρα, όπως εκείνος ζητάει, κινδυνεύει η ανθρώπινη ζωή. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ υπερθεμάτισε: «Να μη μας βρει το πέμπτο κύμα της πανδημίας με πρωθυπουργό Μητσοτάκη». Για να προστατευθεί η ανθρώπινη ζωή, πρέπει να στήσουμε κάλπες μέσα στο πέμπτο κύμα.
Δεν πρέπει βέβαια να κρίνει κανείς το διάβημα Τσίπρα με υγειονομικά κριτήρια. Δεν ζήτησε τις εκλογές για να γίνουν. Τις ζήτησε για να τις έχει ζητήσει. Ακούγεται παράδοξο, αλλά το αίτημά του δεν απευθυνόταν στην κυβέρνηση. Απευθυνόταν προς το δικό του κόμμα. Η οξύτητα της ρητορικής –καθώς για πρώτη φορά μια αντιπολίτευση κατηγορεί ευθέως την κυβέρνηση ως κυριολεκτικά θανάσιμο κίνδυνο– δεν αναιρεί τον αμυντικό χαρακτήρα της χειρονομίας. Σκοπός ήταν η συσπείρωση.
Λένε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε ανάγκη συσπείρωσης λόγω των δημοσκοπήσεων που δείχνουν το ΚΙΝΑΛ να τον πλησιάζει. Αν τα γκάλοπ ήταν το κίνητρό του, πρόκειται για υπεραντίδραση. Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι ένα κόμμα όντως ανακάμπτει όταν στην ίδια μέτρηση ο ένας στους τρεις δηλώνει ότι δεν έχει γνώμη –δεν ξέρει, δεν απαντά– για τον νέο του αρχηγό.
Ο ίσκιος του ΚΙΝΑΛ έλκει τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο.
Ακόμη κι αν τα σημάδια είναι πρόωρα, η απόσταση από το ΚΙΝΑΛ έπεισε τον Τσίπρα γι’ αυτό που δεν τον είχε πείσει τόσο καιρό η απόσταση από τη Νέα Δημοκρατία: ότι, για να βγει από το μειοψηφικό του τέλμα, πρέπει να απευθυνθεί στους κεντρώους ψηφοφόρους. Δυόμισι χρόνια τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ περιγράφει τον αντίπαλό του ως νεοφιλελεύθερο και ακροδεξιό. Απέναντι σε ένα τέτοιο σκιάχτρο, του αρκούσε να είναι «αριστερός» και «ριζοσπαστικός». Χρειαζόταν να αναδυθεί η δυνατότητα κεντροαριστερού ανταγωνισμού για να κλονιστεί ο συριζαϊκός αυτοματισμός.
Το –όχι και τόσο νέο– ερώτημα δεν είναι αν ο Τσίπρας θέλει, αλλά κυρίως αν μπορεί να απευθυνθεί στο Κέντρο. Αρκεί να κατασιγάσει τις τοξικές φωνές όταν ο ίδιος υιοθετεί το υπόβαθρο της καταγγελίας αλλάζοντας απλώς τις διατυπώσεις; Αρκεί να διαγράφεις εκείνον που φωνάζει για «δολοφόνους» όταν ζητάς από τους πολίτες να ανατρέψουν την κυβέρνηση επειδή απειλεί την ανθρώπινη ζωή;
Το Κέντρο δεν είναι το στρογγυλεμένο μέσον της απόστασης μεταξύ δύο πόλων ιδεολογικής καθαρότητας. Είναι κυρίως έδρα της πολιτικής κουλτούρας, που ορίζεται από τις προσδοκίες μιας κοινωνικής πλειοψηφίας που δεν έχει πια ιδεολογικές ή κομματικές στρατεύσεις. Μιας πλειοψηφίας που, εν μέσω αλυσιδωτών κρίσεων, αναζητεί όχι λάβαρα να στοιχιστεί, αλλά σταθερότητα, ασφάλεια και διαχειριστική επάρκεια.
Σε αυτά τα πεδία είναι που ο Τσίπρας πρέπει να εμφανιστεί πιο πειστικός από τον αντίπαλό του. Και σε αυτά δεν τον δυσκολεύει τόσο το παρελθόν – που μπορεί και να παραγραφεί από τη βραχεία μνήμη. Τον δυσκολεύει το παρόν του.