«Ω Σόλων, Σόλων. Ελληνες αεί παίδες εστε, γέρων δε Ελλην ουκ έστιν». Η περίφημη ρήση για τον χαρακτήρα των Ελλήνων βρίσκεται στον πλατωνικό Τίμαιο. Ανήκει στον Αιγύπτιο ιερέα της θεάς Νηίθ την οποίαν θεωρούσαν ότι είναι η δική μας Αθηνά. Περισσότερο ενδιαφέρον όμως κι από τον χαρακτηρισμό έχει η εξήγηση με την οποία ο ιερέας ερμηνεύει την παιδικότητα των Ελλήνων. «Στους ανθρώπους τυχαίνουν και θα εξακολουθήσουν πάντοτε να τυχαίνουν πολλές και διάφορες καταστροφές. Οι περισσότερες γίνονται από νερό και από φωτιά». Οι γενιές αλλάζουν, οι πληθυσμοί ανανεώνονται μετά τις καταστροφές, οι νεότεροι δεν θυμούνται παρά μόνον τις τελευταίες. Γράφει τον 4ο αιώνα π.Χ., όμως είναι σαν να αναφέρεται στον σημερινό μας χαρακτήρα. «Εως αν η ανθρωπίη φύσις η αυτή είη», που έγραψε κι ο Θουκυδίδης. Πόσο μας καθησυχάζει η λέξη «πρωτοφανής». Λες και δεν έχουμε ξαναδεί χιόνι στη ζωή μας, δεν έχουμε δει κατακλυσμούς και πυρκαγιές. Πέρυσι τα ίδια και φέτος τα ίδια. Και καλά η βαριά χιονόπτωση. Πριν από μερικά χρόνια πέθαναν χιλιάδες κυρίως ηλικιωμένοι στο Παρίσι από καύσωνα. Οι πυρκαγιές όμως; Πρωτοφανείς κι αυτές.
Φέτος ζήσαμε και μια ωραία παράσταση των παίδων. Ο περιφερειάρχης Αττικής επεδείκνυε τα παιχνίδια του, κάτι γιγάντια μηχανήματα. Ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας δήλωνε ετοιμοπόλεμος. Γενικά η ατμόσφαιρα τις προηγούμενες ημέρες ήταν πολεμική. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους. Οι δρόμοι θα μείνουν ανοιχτοί. Με αποτέλεσμα η Τροχαία να προωθεί τους οδηγούς στην Αττική Οδό. Πού να ξέρει ότι υπήρχε περίπτωση να εγκλωβιστούν; Κι αφού εγκλωβίστηκαν τους άφησαν εγκλωβισμένους. Είχαν προειδοποιήσει οι μετεωρολόγοι, όμως πού να το περιμένεις. Κι αυτοί πήραν τα αυτοκίνητά τους. Είναι δυνατόν να ζήσει ο παις μια μέρα χωρίς αυτοκίνητο; Εγκλωβισμένοι και οι άλλοι μες στο σπίτι τους χωρίς ρεύμα. Προσομοίωση ζωής ανθρώπου των σπηλαίων εν έτει 2022. Και εννοείται θυμός. Ολοι θυμωμένοι με όλους. Ωσπου να έρθει ο ήλιος, να ηρεμήσουμε και να περιμένουμε την επόμενη ευκαιρία για να θυμώσουμε.
Εχω αρχίσει να υποψιάζομαι πως μας αρέσει να βαφτίζουμε αδιόρθωτο ό,τι δεν θέλουμε στην πραγματικότητα να διορθώσουμε για να μπορούμε να θυμώνουμε. Ο θυμός μάς κρατάει ζωντανούς. Ο θυμός μας μάς κάνει να αισθανόμαστε γνήσιοι Ελληνες. Οι παίδες οφείλουν να θυμώσουν για να εκφράσουν την παιδικότητά τους. Η εκτίμηση που έχουμε απέναντι στον θυμό μας είναι και η αιτία που κανείς δεν βγαίνει να ζητήσει μια συγγνώμη. Θα μας στερούσε τον θυμό μας κι αυτό δεν θα του το συγχωρούσαμε ποτέ.