Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να συγκρίνουμε την Ελλάδα με δυτικοευρωπαϊκές χώρες ή τις ΗΠΑ και να αναρωτιόμαστε γιατί εκεί η ζωή συνεχίζεται κανονικά ύστερα από πολυήμερες χιονοθύελλες. Προφανώς οι Αρχές είναι εκπαιδευμένες σε τέτοιου είδους συνθήκες, υπάρχουν άφθονα εκχιονιστικά, ειδικά οχήματα ρίχνουν αμέσως αλάτι, οι πολίτες έχουν κατάλληλα αυτοκίνητα που δεν γλιστρούν στον πάγο.
Αλλωστε στη Γερμανία, στην Αυστρία και στην Ελβετία τα σχολεία κλείνουν και κηρύσσονται αργίες στον δημόσιο τομέα όταν το θερμόμετρο ξεπερνάει τους 25-27 βαθμούς Κελσίου σε εσωτερικούς χώρους, κάτι που για τα δικά μας δεδομένα ηχεί περίπου σαν ανέκδοτο. Ελάχιστα κτίρια έχουν κλιματισμό, ορισμένα είναι γυάλινα κι άρα ανυπόφορα σε συνθήκες καύσωνα, οι πολίτες δεν είναι εξοικειωμένοι με την υπερβολική ζέστη και υποφέρουν σωματικά.
Είναι όμως η δεύτερη συναπτή χρονιά που η χώρα πλήττεται από αιφνίδιο παγετό και σφοδρές χιονοπτώσεις που παραλύουν κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής μέσα σε λίγες μόνο ώρες. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια καλύτερη προετοιμασία, μέτρα προστασίας, συντονισμός των αρμόδιων φορέων, ακόμη και μια έγκαιρη προειδοποίηση των πολιτών, αντί να έρθει εκ των υστέρων η πολιτική ηγεσία να επιρρίψει ευθύνες… στους μετεωρολόγους και να υποσχεθεί χρηματικές επανορθώσεις για τις «αστοχίες», όπως τις αποκάλεσε;
Μια στρατηγική πρόληψης θα ήταν αποτελεσματικότερη, συνεπέστερη και πιθανότατα φθηνότερη από τα διχίλιαρα που καλείται τώρα να μοιράσει η «Αττική Οδός» και τις ενδεχόμενες αποζημιώσεις της ΤΡΑΙΝΟΣΕ ή της ΔΕΗ σε όσους έμειναν χωρίς ρεύμα. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση, φοβούμενη το πολιτικό κόστος και ενόψει επικείμενων εκλογών, προσπαθεί εμμέσως να εξαγοράσει τη λήθη των πολιτών για την ταλαιπωρία που υπέστησαν.
Η κλιματική αλλαγή έχει σταματήσει προ πολλού να είναι μια αφηρημένη έννοια για τον δημόσιο διάλογο, γίνεται βίωμα στη χώρα μας χειμώνα – καλοκαίρι, μέσα από ακραίες καιρικές συνθήκες, πυρκαγιές και μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών. Παρ’ όλα αυτά, κανένα κόμμα δεν έχει θέσει ως υπαρξιακή προτεραιότητα για το μέλλον της χώρας την πράσινη μετάβαση, ούτε διαφαίνεται στον ορίζοντα η ίδρυση κάποιου σοβαρού οικολογικού κόμματος. Μπορεί οι κλιματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα να ανταποκρίνονται απολύτως στο 2022, το εγχώριο κομματικό σύστημα όμως συμπεριφέρεται με όρους περασμένου αιώνα.