Το πρώτο πράγμα που μου είπαν οι γείτονές μου όταν άρχισε να χιονίζει στην Ουάσιγκτον ήταν ότι πρέπει να φτυαρίζω κάθε πρωί το πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι μου. Γιατί αλλιώς θα μπορούσε ο δήμος να μου βάλει πρόστιμο. Και εάν κάποιος γλιστρούσε και χτυπούσε εξαιτίας της χιονισμένης εισόδου μου είχε δικαίωμα να ζητήσει αποζημίωση.
Ετσι, κάθε πρωί, πριν πιω καλά καλά τον καφέ μου, φορούσα μπότες και γάντια και με το πλαστικό φτυάρι του χιονιού καθάριζα αναγκαστικά στους -10 το πεζοδρόμιό μου, με το μυαλό στο πρόστιμο. Τα ίδια, άλλωστε, έκαναν και όλοι οι γείτονες, με εξαίρεση το ζευγάρι των ηλικιωμένων που έμενε τρία σπίτια πιο κάτω από μένα. Το δικό τους το πεζοδρόμιο το καθάριζαν εναλλάξ τα παιδιά της γειτονιάς – και η γιαγιά Ελεν κερνούσε κάθε φορά τους μικρούς εθελοντές ένα φλιτζάνι ζεστής σοκολάτας.
Μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία της Ουάσιγκτον βλέποντας ότι σε πολλούς δήμους της Αθήνας ακόμη και την Παρασκευή, τέσσερις ημέρες μετά το πέρασμα της «Ελπίδας», το χιόνι παρέμενε παγωμένο στους περισσότερους δρόμους και σε όλα τα πεζοδρόμια – κίνδυνος-θάνατος για τους πεζούς, ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους.
Βλέπετε, κάποιοι δήμαρχοι έχουν τη θεωρία ότι το χιόνι το απομακρύνει ο ήλιος και όχι τα δημοτικά μηχανήματα. Κάποιοι δημοτικοί υπάλληλοι θεώρησαν πάλι ότι η αργία της Τρίτης και της Τετάρτης αφορούσε και τους ίδιους και άφησαν έτσι στο έλεος του παγωμένου χιονιού τους δημότες. Αυτό πάντως που επιβεβαιώσαμε για μία ακόμη φορά από τη χιονοθύελλα –για την οποία, είναι αλήθεια, μας είχαν προειδοποιήσει εγκαίρως οι μετεωρολόγοι– είναι ότι, όποια κυβέρνηση και να βρίσκεται στα πράγματα, η χώρα παραμένει ανοχύρωτη απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Ισως το μόνο καλό από τη χιονοθύελλα που πλάκωσε την Αττική είναι ότι, πλέον, όποιος δεν κάνει τη δουλειά του θα πρέπει να αποζημιώνει όσους βλάπτει.
Βέβαια, κανένα κράτος, όσο οργανωμένο κι αν είναι, δεν μπορεί να τα βάλει με μια χιονοκαταιγίδα. Το 1999 στην Ουάσιγκτον –Δεκέμβριο μήνα– όπου το πυκνό χιόνι είναι σχεδόν καθημερινό, βρέθηκα να μην έχω ηλεκτρικό ρεύμα για 15 ημέρες μαζί με σχεδόν ένα εκατομμύριο κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Ο παγετός μιας νύχτας έκανε τα κλαδιά των δέντρων κοφτερές ασήκωτες λεπίδες, που πέφτοντας έκοβαν τα καλώδια του ρεύματος σαν να ήταν από πλαστελίνη. Εξάλλου, πριν από λίγες ημέρες –πάλι στην Ουάσιγκτον– χιλιάδες οδηγοί έμειναν εγκλωβισμένοι για 27 ώρες στον αυτοκινητόδρομο Ι-95, που έρχεται από τη Βιρτζίνια. Προφανώς, κανείς δεν σκέφτηκε να κάνει πρόταση δυσπιστίας κατά του κυβερνήτη, ούτε κατηγόρησε ως ανίκανο το επιτελικό κράτος των ΗΠΑ.
Είναι φανερό ότι με την αλλαγή του κλίματος τέτοια ακραία φαινόμενα, που κάποτε ήταν σπάνια στην Ελλάδα, θα επαναλαμβάνονται πλέον συχνά. Ακουγα ένα μετεωρολόγο που έλεγε ότι την τελευταία φορά που χιόνισε πολύ για δύο συνεχόμενα χρόνια στη χώρα μας ήταν τη δεκαετία του ’30. Να όμως που τώρα, και το 2021 και το 2022 πνιγήκαμε στο χιόνι.
Είναι, λοιπόν, επιβεβλημένο το ελληνικό κράτος, που ξέρει από καύσωνες αλλά όχι από χιόνι, να ανασυνταχθεί για να μπορέσει να αντιμετωπίσει με κάποια επάρκεια και τέτοιου είδους φαινόμενα. Η εικόνα της Αττικής Οδού, της Μεσογείων και της Μαραθώνος τη Δευτέρα ήταν απαράδεκτη, για μία χιονοθύελλα που είχε προαναγγελθεί, αν και το χιόνι που έπεσε στην περιοχή ήταν πρωτοφανές.
Οι θεομηνίες και η διαχείρισή τους χρειάζονται συνεργασία, όχι προτάσεις δυσπιστίας και αντιπολιτευτικές κραυγές. Ιδιαίτερα από ένα κόμμα που όταν κυβερνούσε τη χώρα χάθηκαν δεκάδες ανθρώπινες ζωές στο Μάτι και στη Μάνδρα. Οι κατάρες κατά της εκάστοτε κυβέρνησης μπορεί να συσπειρώνουν κάποιους οργισμένους, αλλά δεν βοηθούν στην επίλυση των προβλημάτων. Και αυτό δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού αντίστοιχες λαϊκιστικές συμπεριφορές έχουμε δει κατά καιρούς από όλα τα κόμματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης.
Ισως το μόνο καλό από τη χιονοθύελλα που πλάκωσε την Αττική είναι ότι, πλέον, όποιος δεν κάνει τη δουλειά του θα πρέπει να αποζημιώνει όσους βλάπτει. Είναι βέβαιο ότι με το πρόστιμο των 2.000 ευρώ ανά εγκλωβισμένο αυτοκίνητο –περίπου 8 εκατομμύρια ευρώ για όλα τα ακινητοποιημένα Ι.Χ.– που υποχρεώθηκε να πληρώσει με εντολή του πρωθυπουργού, η «Αττική Οδός» θα γίνει πιο υπεύθυνη και σοβαρή. Οπως και ο ΔΕΔΔΗΕ με τις αποζημιώσεις που θα πληρώσει σε όσους έμειναν χωρίς ρεύμα. Είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Κι ο Ελληνας φοβέρα θέλει.
