Είναι εντυπωσιακά τα «επιχειρήματα» της αντιπολίτευσης σχετικώς με το «ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ». Ο κ. Αλέξης Τσίπρας κατηγόρησε τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη ότι «έταξε πολλές και καλές δουλειές, αφαιρεί το δικαίωμα στην εργασία από 1.200 εργαζομένους και το δικαίωμα στη στέγη».
«Αν η εταιρεία μπόρεσε να επιζήσει πάνω από πενήντα χρόνια, με χρήσεις κερδοφόρες αλλά και ζημιογόνες, ήταν γιατί για μεγάλο διάστημα δεν κυριάρχησε μια απόλυτη μονοσήμαντη θεώρηση, δηλαδή το οικονομικό αποτέλεσμα», είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ευάγγελος Αποστόλου (9.2.2022).
Να σημειώσουμε ότι η εταιρεία είχε συντριπτικά περισσότερες ζημιογόνες χρήσεις, τις οποίες κάλυπταν οι φορολογούμενοι. Οι ίδιοι θα πληρώσουν και τα πρόστιμα στην Ε.Ε. γι’ αυτή την κρατική παρέμβαση. Παρ’ όλα αυτά, η εταιρεία χρωστάει 350 εκατ. ευρώ μόνο στη ΔΕΗ. Πριν από μερικά χρόνια η χώρα κινδύνευσε να χρεοκοπήσει γιατί δεν βρίσκαμε 220 εκατ. για να κλείσει η πέμπτη αξιολόγηση.
Πολλοί αντιπολιτευόμενοι σημείωσαν τη «λαμπρή προοπτική της εταιρείας». Δεν έχουμε λόγους να την αμφισβητήσουμε. Θα διαπιστώσουμε την ύπαρξή της αν βρεθεί στρατηγικός επενδυτής. Οι επιχειρηματίες στοιχηματίζουν τα δικά τους κεφάλαια, και όχι των φορολογουμένων. Επομένως το πρώτο που κοιτούν είναι οι πιθανότητες να πιάσουν τα λεφτά τους τόπο.
Ομως, «η πρόβλεψη (ακόμη και για την πορεία μιας εταιρείας) είναι δύσκολη, ειδικώς σε ό,τι αφορά το μέλλον», όπως είπε ο Νιλς Μπορ. Το μόνο που μπορούμε να αποτιμήσουμε με ασφάλεια είναι το παρελθόν. Από το 1989, που κρατικοποιήθηκε η ΛΑΡΚΟ, στο τιμόνι της βρέθηκαν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Τη διαχειρίστηκαν μονοκομματικές, δικομματικές και τρικομματικές κυβερνήσεις. Ουκ έστι αριθμός υπουργών που είχαν στο γραφείο τους τον φάκελο ΛΑΡΚΟ αναζητώντας την προοπτική. Εγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων, συναντήσεις με φορείς, καταστρώθηκαν στρατηγικά σχέδια. Ειπώθηκαν πολλά ωραία, από αυτά που συνηθίζουν οι υπουργοί. Φευ! Με τον ήλιο (του ΠΑΣΟΚ) τη βάλαμε, με τον δαυλό (της Ν.Δ.) τη βγάλαμε, με το αστέρι (του ΣΥΡΙΖΑ) την κουβαλήσαμε και πρέπει να αναρωτηθούμε: τι έχει η έρμη και χρωστάει;
Επομένως μπαίνει το ερώτημα που είχε θέσει κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ στις πλατείες: «Αυτοί που τη χρεοκόπησαν, θα τη σώσουν;» Ή αλλιώς: Αν υπάρχει κάποια προοπτική, μπορεί να διασφαλιστεί από εκείνους που δεν τα κατάφεραν τριάντα χρόνια τώρα; Μήπως πρέπει να δοκιμάσουμε κάτι άλλο; Ο στρατηγικός επενδυτής μπορεί να είναι μια κάποια λύση.
