Oι φωτογραφίες και τα βίντεο που προέρχονται από την Ουκρανία και κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται viral, μεταδίδονται δηλαδή από χρήστη σε χρήστη με την ταχύτητα ενός ιού. Η συγκίνηση που προκαλούν όμως δεν είναι ενιαία. Αλλος κλαίει με το κοριτσάκι που τραγουδάει στα ουκρανικά το «Frozen» και γύρω γύρω οι –συγκεντρωμένοι στο καταφύγιο– συγγενείς και φίλοι σταματούν να μιλούν και μαγνητοσκοπούν την καλλίφωνη πιτσιρίκα με τα κινητά τους, σαν να θέλουν να απαθανατίσουν τη στιγμιαία χαρά μέσα στον ζόφο του πολέμου. Ενα σπουργίτι που προβάλλει πίσω από την πλάτη ενός Ουκρανού στρατιώτη ή η απαγγελία των στίχων «Ποιος θα σου πει τα νέα του θανάτου μου» στα φαρσί από άλλον συμπατριώτη του εθελοντή προκαλούν ανατριχίλα σε κάποιους γιατί δεν είναι σαφές αν αποτελούν ξόρκια για την παγωμάρα του χιονιού ή χρονικά προαναγγελθέντων θανάτων. Οι ζωόφιλοι ταυτίζονται με όσους παίρνουν μαζί τους τα κατοικίδιά τους, παρά την αγωνία να φύγουν πριν φθάσουν στις πόλεις οι ρωσικές δυνάμεις. Μια μικροσκοπική ηλικιωμένη που απομακρύνεται από μια πόλη μέσα σε καρότσι σούπερ μάρκετ ή στην αγκαλιά ενός διασώστη που περνά μια κατεστραμμένη γέφυρα φέρνει δάκρυα στα μάτια όσων έχουν αναμνήσεις από τη γιαγιά τους.
Πολλοί είναι εκείνοι που παρακολουθούν τη μετεξέλιξη του Βολοντίμιρ Ζελένσκι από εθνικό κωμικό σε εθνικό ήρωα, από κατά τύχη πρόεδρο σε Ουκρανό Ουίνστον Τσώρτσιλ. Οι σέλφι, οι ομιλίες του, οι αναρτήσεις και η ξεροκεφαλιά του να μην εγκαταλείπει τη χώρα εμπνέουν όσους είχαν απογοητευτεί από την πολιτική και τους πολιτικούς. Τα καροτσάκια, παρατεταγμένα σε κάποια πολωνική πόλη, που περιμένουν να ξεχυθούν μέσα από τα βαγόνια τρένων παιδιά που θα τα χρησιμοποιήσουν ως οχήματα, είναι άλλη μια σπαρακτική σκηνή των τελευταίων ημερών.
Αν πρέπει να ξεχωρίσω ένα λιγότερο γνωστό στιγμιότυπο από τον πόλεμο, θα έλεγα ότι με συγκλόνισε η εικόνα ενός νεαρού ζευγαριού στον σιδηροδρομικό σταθμό του Βερολίνου. Το αγόρι κρατάει το χέρι της κοπέλας σφιχτά. Εχουν γράψει λεπτομερώς σε ένα χαρτόνι τι μπορούν να προσφέρουν στους Ουκρανούς πρόσφυγες που καταφθάνουν: «ένα δωμάτιο για τόσες εβδομάδες». Το μήνυμα είναι γραμμένο στα αγγλικά. Τους φαντάζομαι μαζί το προηγούμενο βράδυ να πατούν καλά τον παχύ μαρκαδόρο για να μπορούν να διακρίνουν την προσφορά όσοι καταφθάνουν κατάκοποι μέσα στη νύχτα σε μια άγνωστη χώρα. Το βλέμμα των δύο ερωτευμένων δείχνει ανυπομονησία. Εχουν περίσσευμα αγάπης και θέλουν να το μοιραστούν.