Οταν μιλάω με τους φίλους μου και τους αναφέρω τη λέξη Ουκρανία, ακούω αμέσως το όνομα Μπάιντεν και αναρωτιέμαι: ποιος έφερε αυτό το όνομα στο προσκήνιο;
Με τις ΗΠΑ να έχουν ηττηθεί κατά κράτος, όπως ο Μπρέζνιεφ, στο Αφγανιστάν, να έχουν εγκαταλείψει τη Συρία στον Πούτιν και τους Κούρδους στον Ερντογάν, και μαζί με την Ευρώπη να κάνουν τα στραβά μάτια σχετικά με το Γκρόζνι και την Αμπχαζία.
Τώρα, όμως, ο πόλεμος χτύπησε την πόρτα της κοιμώμενης Ευρώπης και τα ερωτήματα είναι απολύτως συγκεκριμένα: ποιος ξύπνησε από τον λήθαργο το ΝΑΤΟ, ποιος επανεξόπλισε τη Γερμανία μετά το 1945, ποιος έφερε τον Μπάιντεν στην Ευρώπη.
Ακούσαμε τα επιχειρήματα του Πούτιν για τους λόγους που του επέβαλαν την εισβολή: περί ναζιστών στην ουκρανική κυβέρνηση ή για τη χώρα (Ουκρανία) που ιστορικά αποτελεί μέρος της Μεγάλης Ρωσίας, για να προσθέσουν τα παπαγαλάκια του (ανταποκριτές μας στη Μόσχα) ότι δεν υπάρχει ουκρανική γλώσσα, παρά μόνο διάλεκτος. Τώρα, πώς γίνεται και μία διάλεκτος αναδεικνύει εθνικό ποιητή (Ταράς Σεβτσένκο) μόνο τα φερέφωνα του Πούτιν το γνωρίζουν.
Στο διάγγελμά του ο Πούτιν μιλούσε λες και κοιτούσε τον καθρέφτη: 15 χρόνια φυλακή σε όποιον διαδηλώσει κατά του πολέμου, αποστολή Ρώσων στρατιωτών στην Ουκρανία χωρίς αποσαφήνιση της αιτίας και του σκοπού αυτής της αποστολής. Ισοπέδωση χωριών και πόλεων με θύματα αμάχους και παιδιά. Ενέργειες που συνιστούν, σαφώς, εγκλήματα πολέμου.
Αλλά τι περιμένεις από τον άνθρωπο που στην αρχή του 21ου αιώνα, σε μια επίσκεψη στη χώρα μας, ως πρόεδρος της Ρωσίας, απευθύνθηκε στην πνευματική αφρόκρεμα της Ελλάδας με μία ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών και το θέμα που ανέπτυξε είναι το πόσο ικανός είναι να παράγει και να πουλάει όπλα!
ΥΓ.: Βλ. τη La Repubblica, 22/3, «Η πολιτική, σε επεξήγηση με στίχους του Ταράς Σεβτσένκο. Το μάθημα στον Πούτιν από τον Ουκρανό ποιητή».
* Ο κ. Φώτος Λαμπρινός είναι σκηνοθέτης.