Η εκδήλωση υπογραφής της συμφωνίας για την έναρξη κατασκευής του τερματικού σταθμού FSRU, την Τρίτη, στην Αλεξανδρούπολη, εξελίχθηκε σε μίνι βαλκανική διάσκεψη για το ενεργειακό.
Οι ηγέτες (Βούτσιτς, Πετκόφ, Κοβασέφτσι) που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Αθήνας, δήλωσαν καθαρά ότι βλέπουν την Ελλάδα και τις ενεργειακές υποδομές της ως σανίδα σωτηρίας για τις οικονομίες και τις κοινωνίες των χωρών τους. Ο Ελληνας πρωθυπουργός, πάλι, διαβεβαίωσε ότι η Ελλάδα θα συνδράμει τις χώρες τους στην προσπάθεια ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία. Διακήρυξε μάλιστα την «απόλυτη πολιτική δέσμευσή» του, το έργο FSRU της Αλεξανδρούπολης να έχει ολοκληρωθεί εντός των επόμενων είκοσι μηνών, ώστε να αρχίσει να ρέει το LNG στα δίκτυά τους. Ηδη η ελληνική πλευρά άρχισε να στέλνει αέριο στη Βουλγαρία και εφόσον καταστεί ανάγκη θα δώσει και το «φιλί της ζωής» στη Βόρεια Μακεδονία.
Η Ελλάδα έχει μια θαυμάσια ευκαιρία να ξαναγίνει παίκτης στα Βαλκάνια, με όχημα το φυσικό αέριο.
Μέσω των υπό κατασκευήν δύο κάθετων αγωγών, «δένει» στο ενεργειακό της «άρμα» και «ρυμουλκεί» γεωπολιτικά προς το Αιγαίο και τη Μεσόγειο τη Βουλγαρία και τη Βόρεια Μακεδονία, και πιο ψηλά τη Σερβία, το Κόσοβο, τη Ρουμανία, ακόμη και την Ουκρανία.
Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η κατασκευή και των δύο αυτών «σωλήνων» –του IGB από την Κομοτηνή στη Βουλγαρία και εκείνου από τη Νέα Μεσημβρία Θεσσαλονίκης προς την πόλη των Σκοπίων– έχει καθυστερήσει με ευθύνη της ελληνικής πλευράς.
Ως προς τον ελληνοβουλγαρικό διασυνδετήριο, προβλήθηκαν από εμάς τεχνικά προβλήματα που όμως δεν έπεισαν την άλλη πλευρά, η οποία έχει ετοιμάσει το δικό της πολύ μεγαλύτερο κομμάτι και περιμένει τον άλλο μήνα να τελειώσει και το ελληνικό για να αρχίσει να τρέχει το αζερικό αέριο από τον TAP πρώτα και αργότερα από την Αλεξανδρούπολη. Οσο για τον αγωγό προς τη Βόρεια Μακεδονία, ανεπισήμως διακινείται ότι η ελληνική πλευρά δεν έχει καταρτίσει καν τη μελέτη βιωσιμότητας. Γιατί άραγε; Ποιοι δεν κατανοούν τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στα βόρεια σύνορά μας;
Οι δραματικές εξελίξεις δεν επιτρέπουν πλέον ολιγωρίες και ύποπτες δικαιολογίες υπονόμευσης στρατηγικής σημασίας υποδομών, στο όνομα «εθνικών» σκοπιμοτήτων.
Το ενεργειακό τοπίο στην Ευρώπη και φυσικά στη Βαλκανική αναδιαμορφώνεται ταχύτατα και επηρεάζει ισορροπίες ισχύος. Αν εμείς δεν βοηθήσουμε τους γείτονές μας, τώρα που μας χρειάζονται, θα το κάνουν κάποιοι άλλοι για δικές τους επιδιώξεις και οφέλη.
Είναι βέβαιο ότι στο μεγάλο ενεργειακό παιχνίδι FSRU, όπως αυτό της Αλεξανδρούπολης θα εμφανιστούν και άλλοι παίκτες οσονούπω, στα παράλια της τουρκικής Θράκης, στο Δυρράχιο, στις Δαλματικές Ακτές, και εμείς θα έχουμε χάσει το πλεονέκτημα.