Ηταν σαν να το είχαν προγραμματίσει. Σαν να ήθελε κάποιος με τη σειρά των ομιλητών να συμβολίσει την πολυσυλλεκτικότητα του κόμματος: Πρώτα μίλησε ο Μάκης Βορίδης. Μετά ο Κώστας Αχ. Καραμανλής. Και έπειτα ο Ακης Σκέρτσος, στην παρθενική του εμφάνιση σε συνέδριο της Ν.Δ. Ο υπουργός Εσωτερικών, αφού έκανε την αναμενόμενη αναδρομή στην εμφυλιακή ιστορία, δοκίμασε, με λίγον αντεστραμμένο Γκράμσι, να εξηγήσει πώς προσπαθεί να μεταβάλει τον προσανατολισμό του κράτους ως ιδεολογικού μηχανισμού. Ο υπουργός Μεταφορών επιστράτευσε την καραμανλική ορθοδοξία, για να τονίσει –«Μάκη μου»– ότι η Ν.Δ. δεν κολλάει σε δογματικά στεγανά Αριστεράς – Δεξιάς. Και, τέλος, ο υπουργός Επικρατείας μετέτρεψε, α λα Ομπάμα, την οικογενειακή του ιστορία σε παραβολή για τον ανελκυστήρα της κοινωνικής κινητικότητας. Ολοι το απόλαυσαν. Το έζησαν σαν φεστιβάλ πολυχρωμίας.
Στέντωρ