Τον Μάιο του 2017 η Ελλάδα συγκλονίστηκε. Αυτό τουλάχιστον πιστοποιούσαν τα περισσότερα ΜΜΕ και οι ταγοί του τόπου. Αιτία αυτού του «συγκλονισμού» ήταν η «πρωτοφανής ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων». Eνας δικαστής από το Ρέθυμνο υποχρέωνε σε 80 ώρες κοινωνικής εργασίας τους πρωταγωνιστές μιας κατάληψης, που όπως πάντα έγινε από μια χούφτα μαθητών.
Τι το ‘θελε; Η «προοδευτική» πρωτοπορία του τόπου εξεμάνη. Η ΕΛΜΕ Ρεθύμνου ανακοίνωσε πως «η ανεξαρτησία του μαθητικού κινήματος πρέπει να είναι σεβαστή από όλους. Το μαθητικό κίνημα έχει τη δική του ιστορία, τις δικές του δομές και η επιλογή των μορφών πάλης είναι υπόθεση των ίδιων των μαθητών». Με άλλα λόγια, οι δάσκαλοι δίδασκαν στα παιδιά τι εστί νομιμότητα. Πιστοποιούσαν ότι οι «μορφές πάλης» είναι ανεξάρτητες απ’ όσα προβλέπει ο νόμος και προφανώς άμα γκρεμίσουν καμιά βιβλιοθήκη είναι αποκλειστική υπόθεση των αγωνιζόμενων και όχι των άλλων που την πληρώνουν.
Η ΚΝΕ κατήγγειλε ότι «η συγκυβέρνηση στήνει νέα “μαθητοδικεία” και καταδικάζει μαθητές πρώτη φορά μετά το 1998». Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ηγουμενίδης δήλωνε ότι «οποιαδήποτε απόπειρα ποινικοποίησης της συμμετοχής σε μαθητικές καταλήψεις δεν μπορεί και δεν γίνεται ανεκτή. Τέτοιες ενέργειες οφείλουν να απομονώνονται και να καταδικάζονται απερίφραστα. Τέτοιες ενέργειες στρέφονται ενάντια στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, ενάντια στους μαθητές, ενάντια στους γονείς, που όλοι δίνουν καθημερινά έναν αγώνα για μια άλλη Παιδεία» (31.5.2017). Ο τότε υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου, βρήκε «απαράδεκτη την αντιμετώπιση των μαθητών από την πλευρά του διευθυντή του σχολείου, που προκάλεσε την εισαγγελική παρέμβαση χωρίς να έχουν διαπιστωθεί φθορές εντός του σχολείου». Συμπλήρωσε δε ότι «τέτοια θέματα πρέπει να επιλύονται με ευθύνη των διευθυντών σχολείων, των συλλόγων διδασκόντων και των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων, εντός της σχολικής μονάδας και όχι με προσφυγή στις δικαστικές αρχές». Ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, σημείωσε πως «υπάρχει μια πρόκληση του κοινού περί δικαίου αισθήματος και αλίμονο αν σε συνθήκες κρίσης μπούμε σε κυνήγι μαγισσών σε ό,τι αφορά ενεργούς πολίτες» (Στο Κόκκινο, 2.6.2017).
Καταλυτική ήταν η παρέμβαση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου, η οποία παρήγγειλε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Ρεθύμνου την άρση ή τη μετατροπή του αναμορφωτικού μέτρου παροχής κοινωνικής εργασίας, διότι «το μέτρο αυτό καταστρατηγεί την αρχή της αναλογικότητας, λαμβανομένων υπόψη αφενός των συνθηκών που φέρεται ότι τελέστηκε η πράξη για την οποία δικάστηκαν και αφετέρου της προσωπικότητας και της ανηλικότητας των νεαρών».
Τα χρόνια πέρασαν, τα παιδιά μεγάλωσαν και μπήκαν στο πανεπιστήμιο. Τη συνέχεια τη βλέπουμε με όσα συμβαίνουν στο ΑΠΘ. Προφανώς όχι σε επίπεδο προσώπων, αλλά αντιλήψεων. Από μικρά τα παιδιά μαθαίνουν όσα έγραφε το πανό της κατάληψης: «είμαι εδώ και τραγουδώ γιατί τους νόμους σας εγώ δεν προσκυνώ»…