«Δύο ελληνικά νησιά ανάμεσα στα δέκα καλύτερα του κόσμου». «Πρώτη επιλογή φέτος των Ευρωπαίων για διακοπές η Κρήτη». «Το Χόλιγουντ ψηφίζει Ελλάδα». «Γιατί οι Γάλλοι λατρεύουν την Πελοπόννησο». «Σε ποιο μέρος της Ευρώπης βρίσκονται οι πιο δημοφιλείς περιοχές, τα πιο περιζήτητα νησιά, οι πιο ενδιαφέρουσες παραλίες; Μα φυσικά στην Ελλάδα».
Eνα νέο σπορ εθνικού αυτοθαυμασμού ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Δεν αφορά ηθοποιούς με μακρινή ελληνική καταγωγή, ούτε διακεκριμένους επιστήμονες με ελληνικά επώνυμα που μπορεί να μην τα καταφέρνουν ιδιαίτερα με την ωραία μας γλώσσα, αλλά σίγουρα έχουν να αφηγηθούν κάποια τρυφερή ιστορία από τον τόπο καταγωγής του παππού τους.
Κι όταν λέμε «τελευταία χρόνια», αναφερόμαστε στο διάστημα απογείωσης του ελληνικού τουρισμού, από το 2014 και μετά, κατά τη δεύτερη φάση της μεγάλης οικονομικής κρίσης, όταν το brand name της χώρας ήταν καταπονημένο και χρειαζόταν άμεσα ρεκτιφιέ. Ο τουρισμός ήρθε πάλι να μας σώσει, προσφέροντας δουλειές, φρέσκο χρήμα και (κάποια) αυτοπεποίθηση.
Eνα νέο σπορ εθνικού αυτοθαυμασμού ευδοκιμεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα.
Oπως κάθε καλός ψυχίατρος μπορεί να εξηγήσει, ένας πληγωμένος ναρκισσισμός θα πιαστεί από το πρώτο κατόρθωμα του «εγώ» για να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Εμείς πιαστήκαμε από τα διαδοχικά μας ρεκόρ στον τουρισμό (και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο).
Το αποτέλεσμα το βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας: media και κοινή γνώμη καταναλώνουμε βουλιμικά δυσανάλογο αριθμό κολακευτικών άρθρων και αναφορών ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης για κάτι που μοιάζει αυτονόητο, αλλά φαίνεται ότι δυσκολευόμαστε (ακόμα) να πιστέψουμε: ζούμε σε έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς στον πλανήτη. Αυτό που κανονικά δεν θα αποτελούσε είδηση (σκεφτείτε μια γαλλική ιστοσελίδα να αναπαράγει ασταμάτητα οτιδήποτε γράφεται παγκοσμίως για το γαλλικό κρασί ή μια αντίστοιχη ιταλική για την ιταλική κουζίνα), στην Ελλάδα θεωρείται ενημερωτικό κελεπούρι.
Το «γιατί» το ξέρουμε: είμαστε ένας μικρός τόπος που κουβαλάει μια τεράστια ιστορία κι ένα διαχρονικά αναγνωρίσιμο όνομα σε κάθε γωνιά του πλανήτη· χώρες με πολύ μεγαλύτερη έκταση ή πληθυσμό δεν έχουν αυτό το προνόμιο. Γοητευτικό «πακέτο», αλλά με κόστος. Κάθε μικρός τόπος με μεγάλο «εγώ», αλλά προβληματική αυτοπεποίθηση θα αντλούσε περηφάνια από οπουδήποτε. Αλλά ότι η Σαντορίνη είναι ένα μαγευτικό μέρος δεν συνιστά εθνικό επίτευγμα. Εθνικό επίτευγμα θα ήταν αν η Σαντορίνη δεν βλεπόταν και τη μεταμορφώναμε σε τουριστικό προορισμό.
Από αυτή την άποψη δεν θα ήταν κακή ιδέα να στρέψουμε την προσοχή μας στις πόλεις και τα νησιά που καταστρέψαμε μετά τον πόλεμο (ή προσπαθούμε να καταστρέψουμε σήμερα) και να βρούμε τρόπους να τα καταστήσουμε βιώσιμα και ελκυστικά για τους κατοίκους τους και τους μελλοντικούς τους επισκέπτες.
