Το επιδεινούμενο σκηνικό με την Τουρκία προφανώς δεν αφορά μόνο τις σημερινές κυβερνήσεις και ηγεσίες των δύο χωρών. Ο Ταγίπ Ερντογάν δηλώνει πως δεν εμπιστεύεται και δεν θα ξανασυναντήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αλλά η επιθετική ρητορική και η συγκρουσιακή λογική εκφράζουν σχεδόν όλο το κομματικό τοπίο στη γειτονική χώρα, που βρίσκεται ήδη σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Τα κόμματα ανταγωνίζονται για το ποιο θα είναι το πιο προκλητικά εθνικιστικό και απειλητικό κατά της Ελλάδας.
Μόλις προχθές ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, προέβη σε άλλη μία διαστρεβλωτική της Ιστορίας ανθελληνική ενθάρρυνση προς τον Ερντογάν: «Εκανα μια ομιλία το 2017. Είπα ότι η Ελλάδα έχει καταλάβει 18 από τα νησιά του Αιγαίου… Κάνεις τον νταή στην Ελλάδα, αλλά δεν λες λέξη για τα νησιά υπό κατοχή».
Αντιμέτωποι με αυτόν τον διακομματικό παροξυσμό στη γείτονα, είναι σαφές ότι στην Ελλάδα χρειαζόμαστε άμεσα εθνική συνεννόηση και συναίνεση. Να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας, τουλάχιστον ανάμεσα στα τρία μεγάλα κόμματα τα οποία εξασφάλισαν συνολικά το 80% των ψήφων στις τελευταίες εθνικές εκλογές και έχουν την εμπειρία της διαχείρισης των σχέσεων με τη γειτονική χώρα.
Είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής. Οι νοήμονες και γνωρίζοντες πρόσωπα και καταστάσεις συμφωνούν ότι οι διαφορές είναι μικρές και είναι όχι απλά εφικτό, αλλά απαραίτητο να συνεννοηθούμε μεταξύ μας.
Σε συνέδρια και συναντήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό όπου συμμετέχουν στελέχη από όλα τα κόμματα, η εικόνα είναι ενωτική και θετική, όπως στην πρόσφατη κοινή συνεδρίαση κοινοβουλευτικών αντιπροσωπειών του ΝΑΤΟ και αντιπροσωπειών από χώρες της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής στην Κωνσταντινούπολη.
Στη σημερινή συγκυρία δεν χωρούν υπεροψίες Δεν υπάρχει χώρος για αρνήσεις όταν η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τόσο δύσκολη κατάσταση με υπαρξιακά χαρακτηριστικά.
Δεν είναι θέμα κομματικό ούτε προσωπικό, αλλά εθνικό.
Στους ευαίσθητους τομείς των εξωτερικών σχέσεων και της εθνικής άμυνας υπάρχουν και στα τρία μεγάλα κόμματα ικανά στελέχη με εμπειρία που αντιλαμβάνονται τους κινδύνους και μπορούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αλλωστε, μόνο θετική είναι η αποτίμηση μετά τις περισσότερες συναντήσεις του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης είναι σχεδόν πάντα μετρημένοι και οι κυβερνώντες το αναγνωρίζουν δημόσια.
Είναι προς τιμήν όλων ότι εκπέμπουν σε γενικές γραμμές παρόμοιο μήνυμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές και δεν ασκείται κριτική σε επιμέρους χειρισμούς, άλλοτε δικαιολογημένη και άλλοτε υπερβολική, όπως στην περίπτωση του προχθεσινού μνημονίου της Τουρκίας με τη Σουηδία και τη Φινλανδία για την ένταξη των τελευταίων στο ΝΑΤΟ.
Από την Τουρκία, η εικόνα που εκπέμπεται διακομματικά είναι εικόνα επιθετικής ρητορικής, όξυνσης και απειλών.
Σε αντιδιαστολή, όλα σχεδόν τα κόμματα στην Ελλάδα μπορούν να συναινέσουν σε μια κοινή προσέγγιση που θα χαρακτηρίζεται από ωριμότητα, αυτοσυγκράτηση και μια, χωρίς ηττοπάθεια, ειλικρινή διάθεση ειρηνικής συμβίωσης με την εξ ανατολών γείτονα.