Η ταύτιση του συμμάχου του προέδρου Ερντογάν, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, με χάρτη στον οποίο πολλά ελληνικά νησιά, συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης, παρουσιάζονται ως τουρκικά, είναι προφανώς μια ιδιαίτερα προκλητική ενέργεια που εξοργίζει την Ελλάδα, ωστόσο στη μάχη της επικοινωνίας ενισχύει την ελληνική θέση.
Η συγκεκριμένη κίνηση, η οποία εκπέμπει έναν υπερεθνικιστικό παροξυσμό, διευκολύνει το έργο της ελληνικής πλευράς που σταθερά αναδεικνύει την επικίνδυνη ρητορική και τις ακραίες ενέργειες των Τούρκων, και εκ των πραγμάτων καθιστά περισσότερο κατανοητές και αποδεκτές τις ενστάσεις της Ελλάδας για τη συμπεριφορά της γειτονικής χώρας.
Ο χάρτης των Γκρίζων Λύκων δεν είναι άλλη μία πτήση σε εναέριο χώρο αμφισβητούμενης –πάντα κατά την τουρκική άποψη– κυριαρχίας, ούτε μια υπερπτήση πάνω από ελληνικά νησιά. Είναι μια απροκάλυπτη αποτύπωση του τουρκικού αναθεωρητισμού, μια πράξη που προφανώς είναι γελοία, αλλά ταυτόχρονα και εξαιρετικά επικίνδυνη.
Ο Ελληνας πρωθυπουργός αντέδρασε με τρόπο που εκθέτει τον Τούρκο πρόεδρο στα μάτια της διεθνούς κοινότητας και κυρίως στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες, θέτοντας δύο ερωτήματα: το πρώτο, αν η κίνηση αυτή αποτελεί «όνειρα κάποιων εξτρεμιστών ή είναι η επίσημη θέση της Τουρκίας;» και το δεύτερο, κατά πόσον «είναι μια ακόμη πρόκληση ή ο πραγματικός στόχος;».
Κάπως έτσι άρχισαν πρόσφατα και άλλοι ηγέτες σε γειτο- νικές τους χώρες, και η κατάληξη ήταν τραγική.
Δεν έλαβε απάντηση. Η εκκωφαντική σιωπή του κ. Ερντογάν, ο οποίος προσβλέπει στη στήριξη της Ακροδεξιάς στις εκλογές του ’23 και θα συνεχίσει στον εθνικιστικό κατήφορο, πρέπει να εξοργίζει όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και κάθε λογικό διπλωμάτη και πολιτικό χωρών που είναι εταίροι στην Ε.Ε. και σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ.
Η προβολή του συγκεκριμένου χάρτη πλήττει τη στρατηγική του Ταγίπ Ερντογάν που έχει ως στόχο να εξαναγκάσει την Αθήνα να συζητήσει με την Αγκυρα «όλα τα ζητήματα» που κατά την άποψη της Τουρκίας είναι προς συζήτηση.
Η διεθνής κοινότητα δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα να θεωρήσει ότι κάποιος επιδεικνύει διαλλακτικότητα όταν ξεκινάει με μια προκλητική μαξιμαλιστική προσέγγιση που αμφισβητεί τα πάντα, ακόμη και τα πιο αυτονόητα, και καταλήγει σε κάτι λιγότερο προκλητικό και παράνομο, είτε στο Αιγαίο είτε στην Κύπρο.
Στο όραμά του για μια μεγαλύτερη Τουρκία, ο Ερντογάν δεν δικαιούται την ανοχή της Δύσης. Κάπως έτσι άρχισαν πρόσφατα και άλλοι ηγέτες σε γειτονικές τους χώρες, και η κατάληξη ήταν τραγική.
Αν δεν τεθεί φραγμός στον εθνικιστικό αναθεωρητισμό του Τούρκου προέδρου τώρα, στην αρχή, η συνέχεια μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνη, όχι μόνο για την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και για ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή.