Αναμφίβολα εύλογα εξοργίστηκε η Αριστερά με αυτά που είπε ο Αγγελος Συρίγος προχθές στη Βουλή. Απομυθοποίησε μια από τις ιδρυτικές πράξεις της Μεταπολίτευσης, όπως τη συνέγραψε η Αριστερά. Τον μύθο του Πολυτεχνείου. Oχι ως πράξη αντίστασης που ποτέ κανείς πρόκειται να αμφισβητήσει, αλλά ως το αίτιο της πτώσης του δικτατορικού καθεστώτος. Αυτό που πάρα πολλοί το έλεγαν ψιθυριστά υπό τον φόβο της ιδεολογικής τρομοκρατίας της Αριστεράς, ο Α. Συρίγος το είπε φωναχτά και μάλιστα από το βήμα της Βουλής. Μαζί του συντονίστηκαν και όλοι εκείνοι που είχαν τις ίδιες απόψεις, αλλά σιωπούσαν κάτω από το βολικό «πού πας να μπλέξεις τώρα!».
Ο Α. Συρίγος «πόνεσε» γιατί αμφισβήτησε σε τελική ανάλυση αυτό που αποκλήθηκε και εξακολουθεί να αποκαλείται φοιτητικό κίνημα. Ενα άθροισμα φοιτητικών παρατάξεων της Αριστεράς που, αν και μειοψηφικό, κυριαρχεί στα πανεπιστήμια. Και το λεγόμενο φοιτητικό κίνημα ήταν και παραμένει μια από τις σταθερές της Μεταπολίτευσης. Καλύτερα να μη συζητήσουμε για τα αιτήματά του και τις πρακτικές του που ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια των ΑΕΙ.
Μια από τις βασικές ιδρυτικές πράξεις της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας ήταν η σιωπηρή συμφωνία, η αστική παράταξη να ασχολείται με το μέλλον και η Αριστερά με το παρελθόν. Ηταν μια σύμβαση επωφελής και παραγωγική και για τους δύο χώρους, γιατί τους περιχαράκωνε ιδεολογικά και τους έδινε τη δυνατότητα να οργανωθούν πολιτικά, επιλύοντας με τον τρόπο του ο κάθε χώρος τις εσωτερικές του αντιθέσεις. Βέβαια η Αριστερά, συνολικά, μέσω της αναθεώρησης του παρελθόντος, έκτισε την ηγεμονία της στο παρόν και οι ιδέες της βρήκαν απήχηση πολύ πέραν της πολιτικής της δύναμης.
Οποιος αμφισβητούσε τα «άγια τοις αγίοις» της Αριστεράς γνώριζε ένα πογκρόμ εφ’ όλης της ύλης, βαλλόμενος πανταχόθεν ακόμα και μέσα από τον δικό του χώρο που ήθελε «να τιμά την Αριστερά και τους αγώνες της». Τουλάχιστον, μέχρι στιγμής, ο Α. Συρίγος δεν σχολιάστηκε αρνητικά από την παράταξή του. Είναι μια κατάκτηση, εξίσου σημαντική με αυτά που είπε στη Βουλή. Προφανώς έχει γίνει αντιληπτό πως πολιτική δεν είναι μόνο διαχείριση χρημάτων, αλλά κυρίως διαχείριση συμβόλων.