Θα μπορούσε κανείς να διολισθήσει στην ξινή σάτιρα. Θα μπορούσε να υποδεχθεί σαν παραπολιτική υπερπαραγωγή την ξαφνική επανεμφάνιση των επιβιώσεων του νεοκαραμανλισμού, που «ξεθαλάμωσαν» μαζικά μόλις μυρίστηκαν δυσκολία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οποιος όμως προσεγγίσει το φαινόμενο με τόση στενότητα βλέμματος, θα έχει χάσει την ευκαιρία να το απολαύσει αισθητικά. Θα έχει χάσει το μπουκέτο των συγκινήσεων που προσφέρει η συνάντηση Αρη Σπηλιωτόπουλου – Ευάγγελου Αντώναρου στην Πάτμο. Εκεί που οι μαυρισμένες μορφές ξεχωρίζουν με φόντο τον ασπρισμένο τοίχο· εκεί που η χαρίεσσα ατμόσφαιρα αντανακλάται όχι μόνο στα πρόσωπα και στα άδεια ποτήρια, αλλά και στο αξεσουάρ του Αρεως που αναπαύεται πάνω στο τραπέζι· εκεί λάμπει ακόμη η αιώνια λιακάδα του γαλάζιου ΠΑΣΟΚ.
Στέντωρ